فارسی من «پیزر» است، به من لونی، روخ، لخ، رخ، حفاء، بوط هم می گویند. در کتب داروسازی سنتی از من به نام «یردی» یاد شده است. جوانان امروز ممکن است مرا نشناسند ولی سالمندانی که چهل سال پیش را به خاطر دارند، می دانند که قبل از پیدایش سیمان، حوض ها و آب انبارها را با ساروج می ساختند و آن ترکیبی از خاك رس، خاکستر، آهك و مقداری از پنبه من بود. عربی من همان یردی است ولی کتاب دایرة المعارف داروسازی فرانسه، عربی مرا «شمع الماء» و «خفار» نوشته است. در زبان فرانسه به من ماست و ماس آبی گویند. من بیش از ده گونه دارم که در باتلاق ها می رویند. من دارای يك ساقه زیر زمینی و برگ های در از شبیه برگ خرما می باشم. میوه من که از گل های ماده به عمل می آید، به صورت استوانه ای فتیله مانند به طول يك وجب است که در آن دانه های زیادی در بین رشته هایی مانند پنبه و جود دارد. در بعضی از کشورها میوه نارس مرا مانند مارچوبه پخته و می خورند. ساقه زیر زمینی من دارای نشاسته بوده و در بعضی از کشورها به مصرف تغذية انسان و حیوان می رسد. از پنبه من در صنعت کاغذسازی استفاده می شود. جویدن ساقه زیر زمینی من برای از بین بردن بوی سیر ، پیاز ، و شراب اثر اعجاز آوری دارد، و همچنین دندان را سفید می کند و مانع خونریزی لثه ها می شود.ضماد ریشه زیر زمینی من ورم های گرم و خونی را معالجه می کند و پاشیدن گرد کوبیده آن روی جراحات، مانع خونریزی بوده و دهانه زخم را التیام می دهد. بیشتر آن را جهت درمان زخم های چرکی و خوره ای به کار می برند. جوشانده و پخته آن برای جلوگیری از خونریزی معنی و ریوی هردو نافع است.
