فارسی من گل مینا و عربی من زهر الربيع و زهر اللؤلؤ می باشد، به حالت وحشی در دامنه کوه ها و دشت های ایران مخصوصا اطراف بروجرد و کرمانشاه می رویم، گل های من از دو نوع گلبرگ تشکیل می شود. یکی گلبرگ های لوله ای به رنگ زرد که همچون طبقي، نهنج گل را تشکیل می دهند و در میان گل قرار دارد و دیگر گلبرگ های زبان های به رنگ سفید است که در اطراف نهنج قرار گرفته است. گل من مانند گل آفتاب گردان حرکت گردش خورشید را از شرق تا غرب تعقیب می کند و هنگام شب و نامساعد بودن هوا کمی جمع می شود. زنبور عسل فقط به خوردن گرده های گل من علاقدمند بوده، و شیره گل مرا نمی مکد. قسمت مورد استفاده من گل وساقه های گیاه من است. در قسمت های مختلف گیاه من ترکیبات صابونی، چند نوع ترشی، مواد صمغی، مواد مومی، مواد روغنی و يك ماده رنگی همراه بالعاب و کمی عطر است. برگ های تازه گیاه مرا می توانید در سالاد بریزید. این برگ ها مخاط روده را کمی تحریک کرده، و يبوست های سخت را درمان می کند.قسمت های مختلف گیاه من خون را تصفیه می کند و التهابات را از بین می برد، کمی ملین نیز می باشد. مقوی، آرام بخش و کمی پیشاب آور می باشد. دمکرده بیست و پنج تاسی گرم در هزار گیاه من جهت درمان سرفه خونی، بیماری های ریوی، درد مفاصل، نقرس، درمان بیماری های کبدی و کلیوی و پیدایش خون ادرار و ورم روده تجویز کرده اند. ضماد برگ های له شده گیاه من بر روی زخم ها و التهابات سطحی پوست بدن توصیه شده اند.
و گیاه من به يك تا دو متر می رسد. داروسازان سنتی ایران مرا نوعی بابونه دانسته و جزو «اقحوان»ها می آورند، تمام خواص بابونه بطور خفيف در من جمع است. دمکرده ساقه های من جهت درمان نزله مفید می باشد اسانس من خونریزی را بند می آورد و برای خون دماغ مفید است.دمکرده گل های من ضد تشنج و ضد یرقان بوده، و برای تنگ نفس مفید است. حشرات از گیاه من فرار می کنند و چنانچه گیاه مرا در محلی بریزند، حشرات را فرار می دهد. عده ای نسبت به گیاه من حساسیت داشته و در پوست آنها ایجاد خارش و کهیر می شود.
