این روزها بیشتر به من گل رنگ می گویند، ولی در فارسی به يك نوع من که در خراسان، تبریز و تر اران تفرش به عمل می آید کافیشه، زعفران کاذب و گل زرد گویند و به يك نوع دیگر من که در ناحیه ایسبیلی گیلان ودر مغرب ایران، اشترانکوه، جام تونه در کرمانشاه و همچنین در بوشهر، بیشه و کازرون به عمل می آید کاجیره – کاژیره ۔ کاجره – بهرامه – بهرمان گویند.در فارسی به دانه من خسك دانه و تخم کاجره واعراب به دانه من قرطم ، حب العصفر و بذر الادريض گویند. گل من خاردار وزرد مایل به قرمزی است، ولى تدريجا زرد نارنجی می شود. از گل من برای رنگ کردن پارچه و به جای زغفران برای رنگ کردن غذا استفاده می کنند، هر کس گل مرا بخورد رنگ ادرارش قرمز می شود.عصاره گل من که در رنگرزی به کار می رود، به نام زردج معروف است و اعراب به آن ماءالعصفر گویند. گل من مانند دانه هایم دارای اثر مسهلی است، جوشانده ۱۲ تا ۲۴ در هزار آن محلل غذا و مقوی اعصاب، خلط آور و قاعده آور است، و در ذات الریه تجویز می شود. گل نوع کاجیره معرق، تب بر ، ضد کرم و قاعده آور می باشد. و در استعمال خارجی به عنوان ضد عفونی کننده و التیام دهنده زخمها استفاده می شود، و برای معالجه سوزاك چه از راه شستشو وچه از راه خوردن مفید می باشد.
