گیاه “میوه میمون” درختی از خانواده توت (Moraceae) و مخصوص نواحی گرمسیری است. این درخت در سراسر شبه قاره هند و جنوب شرقی آسیا یافت می شود. ارزش این درخت به دلیل تولید چوب ارزشمند و میوه های خوراکی آن است. برخی اعتقاد دارند که میوه های این گیاه خواص دارویی و درمانی نیز دارد. میوه میمون یک طعمی شبیه کیوی دارد. این میوه بومی هند است.
- گونه های این جنس گیاهی بیشترین تنوع ژنتیکی بین گونه ای و درون گونه ای را دارا می باشند.
- این درخت حدود ۶ تا ۹ متر ارتفاع رشد می کند. در برخی موارد تا ۲۰ متر نیز رشد می کند.
- این درخت دارای برگ های بزرگ، چرمی و خزاندار، به ابعاد ۱۳-۳۷ × ۶-۲۱ سانتیمتر، بیضوی، دوکی شکل و تخم مرغی می باشد.
- گل های نر به رنگ زرد مایل به نارنجی و گل های ماده به رنگ مایل به قرمز، به صورت جدا از هم و روی یک گیاه قرار دارند.
- میوه ها به شکل گِرد یا غیرعادی یا دِفرمه شده که حدود ۵ تا ۱۲ سانتیمتر قطر داشته و دارای سطحی مخملی می باشند. این میوه ها به رنگ زرد کِدِر با سایه ای از رنگ صورتی و دارای پالپی ترش و شیرین هستند. هر درخت می تواند حدود ۸۰ کیلوگرم میوه در سال تولید کند که هر میوه نیز حدود ۲۰۰ تا ۳۵۰ گرم وزن می تواند داشته باشد.
- هر میوه دارای ۲۰ تا ۳۰ بذر است. بذور به ابعاد ۱۰ × ۶ میلیمتر و دارای پوششی نازک می باشند
- درخت میوه ی میمون مخصوص نواحی مرطوب و گرمسیری است.
- این گیاه تا ارتفاعات ۱۲۰۰ متر بالاتر از سطح دریا می تواند رشد کند.
- این درخت به صورت خودرو در جنگل های مرطوب و خزاندار یافت می شود.
- در خاک های سرخ غنی از آهن و آلومینیوم و عمیق رشد خوبی خواهد داشت
- پالپ میوه های این گیاه مقوی است.
- میوه های خام و خوشه ی گل های نر برای تهیه ی ترشی و سُس مورد استفاده قرار می گیرند.
- چوب این گیاه نیز برای ساخت و ساز استفاده می شود.
- پوست این درخت حاوی ۸٫۵ درصد تانن که برای جویدن و نیز برای درمان بیماری های پوستی کاربرد دارد. همچنین فیبر بسیار قوی دارد که در تهیه ی طناب های گیاهی استفاده می شود.
- بذرها و شیرابه ی این گیاه مسهل می باشند.
- بذرهای میوه ی میمون حاوی آرتوکارپین هایی است که سبب بهبود فعالیت گلبول های قرمز خون می گردد. البته همه ی بخش های این گیاه به جز میوه های گوشتی این خاصیت را دارا می باشند. بیشترین فعالیت و اثر در بذرها و کمترین فعالیت در برگ ها مشاهده شده است.
تکثیر میوه ی میمون از طریق کشت بذرهای آن صورت می گیرد. نهال های بذری حدود پنج سال پس از کشت به باردهی می رسند. تکثیر این گیاه از طریق ریزازدیادی نیز صورت می گیرد.
