گیاه “آلوی برزیلی” یکی از درختان بومی شمال شرق برزیل و دارای میوه ای گرد به رنگ سبز، زرد روشن تا قرمز به قطر ۲ تا ۴ سانتیمتر و با پوستی چرمی می باشند. گوشت میوه نرم و آبدار و آبدار با مزه ای شیرین عطری قوی است. درختان کوچک، مرتفع به طول ۶ متر با تاجی گسترده به قطر ۱۰ متر می باشند. میوه ها در اندازه های متفاوت، از کوچک به اندازه ی گیلاس تا بزرگ به اندازه لیمو هستند. باردهی درختان یکبار در سال رخ می دهد و هر درخت می تواند بیش از ۳۰۰ کیلوگرم میوه در سال و پس از یک بار برداشت تولید می کند. سیستم ریشه ای قوی و دارای شبکه های زیاد از غده هایی هستند که می توانند به عنوان غده های ذخیره ای محسوب شوند. هر غده می تواند در خود آب ذخیره کرده تا در فصل خشک به مصرف درخت برسد. هر درخت می تواند بیش از ۳۰۰۰ لیتر آب برای فصول خشک در خود ذخیره نماید. میوه ها به وسیله دست برداشت شده و به راحتی نیز در طول چیدن و قرار دادن در سبد آسیب می بینند. میوه ها به صورت خام یا برای تهیه مرباها، دسرها و پنیر میوه مصرف می شوند. همچنین می توان پالپ میوه ها را به صورت پخته شده مورد استفاده قرار داد این گیاه عمدتاً در نواحی نیمه خشک و نیمه گرمسیری شمال شرق برزیل یافت می شوند. شرایط رشدی این گیاه تاکنون مورد مطالعه قرار نگرفته است اما احتمالاً این گیاهان نمی توانند یخزدگی را تحمل کنند. اگرچه مشاهده شده که در جنوب فلوریدا این گونه های گیاهی توانسته اند تا دمای ۲۸ درجه فارنهایت را نیز تحمل کنند. درختان آلوی برزیلی می توانند سرمای ملایم و خشکی کوتاه مدت را نیز تحمل کنند. به نظر می رسد که این گیاهان نمی توانند خاک های آهکی را تحمل نموده و برای رشد بهینه، خاک های شنی، ماسه ای و با پایه رسی و مکان هایی با آفتاب کامل را ترجیح می دهند. و نیازی به خاک های بسیار حاصلخیز ندارند.
ازدیاد این گیاهان معمولاً از طریق کشت بذرها و ریشه دار کردن قلمه های آنها صورت می گیرد.
