کاشت ، داشت و برداشت درخت زردآلو

درخت زردآلو نام علمی : Prunus armeniaca Rosaceae جزو درختان میوه ده می‌باشد. به نقل از برخی منابع بومی چین می‌باشد و گفته می‌شود هنوز هم به صورت وحشی در این مناطق می‌روید و درخت در اوائل قرن اول میلادی به آسیا و اروپا راه یافته ، در برخی منابع دیگر نیز زادگاه اصلی این درخت را ارمنستان، ایران و مصر معرفی کرده اند . درخت زردآلو تا ارتفاع ۵ متر می‌رسد. این درخت دارای برگهای خزان کننده به شکل قلب نوک تیز و به رنگ سبز روشن مایل به زرد می‌باشد و جوانه های زردآلو نسبت به جوانه های سایر دانه‌دارها کوچکتر است٬ برگهای انتهایی نیز به رنگ قرمز دیده میشوند که یک مشخصه برای شناسایی این درخت است. شکوفه‌های زردآلو درشت٬ تک گله و دارای دنباله دراز هستند و به رنگ سفید متمایل به قرمز است٬ این درخت دارای گلهای مذکر و مونث است. میوه آن گوشتی و زرد رنگ ، با طعمی مطبوع و شیرین بوده و در اواسط تابستان می رسد و به همین دلیل به آن طلای تابستان نیز می‌گویند٬ لازم به ذکر است که میوه درخت زردآلو بیشتر روی شاخه های یک ساله قوی دیده می شود. هسته زردآلو صاف قهوه ای و بیضی شکل است. در داخل هسته مغز آن قرار درد که طعم آن گاهی شیرین و گاهی تلخ می باشد و دارای ۴۰ درصد روغن ، مقداری پروتئین ، قند و ویتامینهای آ و ث و کبالتمی‌باشد .

زردآلو بادامی / زردآلو قیفی / زردآلو درشتی / زردآلو نخجوان / زردآلو شکر پاره

این درخت در هوای معتدل گرم بهتر از نقاط دیگر رشد می کند در نقاط سرد باید آن را در مقابل آفتاب کاشت. در زمینهای قابل نفوذ و گرم٬ بهتر از زمینهای رسی و مرطوب رشد کرده و محصول می‌دهد.درخت زردآلو در سال‌های اول رشد و بخصوص در فصل رشد به آبیاری فراوان نیاز دارند. لازم به توضیح است که آبیاری این گیاه به روش کرت بندی نباید صورت گیرد زیرا هم به ریشه‌ها اجازه تنفس داده نمی شود و هم از طریق تماس مستقیمی که طوقه با آب دارد درخت را بیمار می کند در باغ زردآلو٬ فاصله بین این درختان از یکدیگر ۶ تا ۷ متر منظور می گردد پایه های انتخابی برای زردآلو ، بادام و هلومی باشد ولی پایه زردآلو مناسبتر است.

از طریق کاشت مستقیم بذر
از طریق پیوند زدن
که شیوه دوم محصول بهتری داده و رواج بیشتری دارد.
درخت زردآلو به زخم بسیار حساس است به طوری که در صورت ایجاد کوچکترین زخم٬ مورد حمله آفات قرار میگیرد. اگر چنانچه پوسته براحتی جدا شود یا اینکه تنه حالت پوکی داشته باشد درخت بیمار است

درختِ زردآلو از هستۀ آن پرورش داده می‌شود، یعنی‌‌ همان شیئِ سنگ مانندی که در وسطِ میوۀ آن قرار دارد. ۳ تا ۴ سال نیز طول می‌کشد تا گیاه از مرحلۀ نهال بودن به درختی که بارِ میوه می‌دهد، انتقال یابد. مانندِ سایرِ درختانِ میوه مردم دوست ندارند که این مدتِ طولانی را منتظر بمانند؛ آن‌ها به گلخانه‌ها رفته و درخت هایِ جوانِ زردآلو را خریداری می‌کنند و در باغ یا باغچه‌شان می‌کارند. درختانِ کوچکی که در گلخانه‌ها موجودند، دو سال سن دارند. درختِ کوچکی که از گلخانه خریداری می‌کنید به دو سالِ دیگر زمان نیاز دارد تا اولینِ بارِ میوۀ خود را تولید کند.

میوه هایِ درختِ زردآلو بر رویِ چوبِ سالِ دوم رشد می‌کنند. این امر را در هنگامِ هرس کردنِ درخت، به خصوص در سال هایِ اولِ زندگی‌اش، مدِ نظر قرار دهید.
آیا تصمیم دارید درختِ زردآلوتان را از هستۀ آن رشد دهید. در اینجا به شما آموزش می‌دهیم که چگونه این کار را انجام دهید: ابندا هستۀ زردآلو را به مدتِ ۲۴ ساعت در آب خیس کنید. هسته را در میانِ دستمال کاغذی‌های مرطوب، ماسۀ مرطوب و یا کودِ گیاهی مرطوب قرار داده و در ادامه آن را داخلِ یک کیسۀ پلاستیکی در بسته بیاندازید. سپس آن را حداقل به مدتِ ۱ ماه داخلِ یخچال قرار دهید. پس از یکماه هسته‌تان برایِ کاشت و پرورش در خاک آماده است.

منطقه‌ای را در باغ یا باغچۀ خود انتخاب کنید که در معرضِ نورِ کاملِ آفتاب قرار دارد. یک چالۀ عمیق در آن قسمت حفر کنید. در صورتِ امکان مقدار زیادی کودِ کمپوستِ اضافه نشده به آن بیافزایید. آن را به خوبی با خاکِ ساده مخلوط کنید. اگر نهالی که خریده‌اید در گلدان قرار دارد به آرامی گلدان را بشکنید تا بتوانید ریشه‌ها را خارج کنید؛ این کار را به گونه‌ای انجام دهید که به ریشه‌ها آسیبی وارد نشود. اگر ریشۀ نهال‌تان در پلاستیک است، پلاستیک را درآورید و ریشه‌ها را به آرامی از هم باز کرده و داخلِ گودالی که حفر کرده‌اید، قرار دهید. سپس داخلِ گودال را با خاک پُر کنید، تا سطحِ خاک به آن قسمت از از گیاه که قبلاً نیز در گلدان با خاک پوشانده شده بود برسد. در صورتِ نیاز می‌توانید خاکِ بیشتری اضافه کنید.

هنگامی که درختِ زردآلویتان را کاشتید، باید به سرعت رشد کند. توصیه می‌کنیم که نهال را در سالِ اولِ زندگی‌اش به یک تیرکِ قائمِ چوبی ببندید؛ زیرا باد هایِ شدید می‌توانند نهالتان را خم کنند و موجب شوند که تنۀ آن با زاویه و کج رشد کند. باد‌های بسیار شدید همچنین ممکن است موجبِ نوسان تاب خوردنِ نهال و آسیب دیدنِ ریشه هایِ آن شوند. به این گیاه در اواخرِ زمستان و اوایلِ پاییز و سپس در هنگامِ میوه دهی تقویت کننده بدهید. هر بهار قبل از باز شدنِ جوانه‌ها به درختتان، روغن هایِ غیر فعالِ مخصوصِ درختانِ میوه را اسپری کنبد؛ این کار بسیاری از آفات را از بین می‌برد. ما شدیداً توصیه می‌کنیم که برنامۀ اسپری کردن هم برایِ جلوگیری از آفات و هم برای بیماری‌های درخت صورت بگیرد. اگر از اسپری هایِ مخصوصِ آفات و یا بیماری‌ها استفاده می‌کنید، دستورالعمل هایِ نوشته شده بر رویِ برچسب را با دقت رعایت کنید. در هنگامِ سمپاشی و اسپری کردن نیز از لباس‌ها و ماسکِ محافظ استفاده کنید. میوه‌ها را قبل از اینکه کاملاً برسند از درخت جدا کنید. آن‌ها به محضِ چیدن نرم و رسیده می‌شوند. نگه داری و ذخیره سازی میوه‌ای که هنوز سفت است آسان‌تر است. میوه‌ها را در مکانی خنک و خشک و به دور از نورِ آفتاب ذخیره سازی کنید.

همانندِ همۀ گیاهان، هرس کردنِ درختانِ مستقر شده برایِ سلامتِ آن‌ها مفید است. این کار به محصول دهیِ بیشتر منجر می‌شود. درختِ زردآلو را سالانه در اواخرِ زمستان و یا اوایلِ بهار، قبل از اینکه رشدِ درخت در سالِ جدید آغاز شود، هرس کنید. ابتدا شاخه هایِ مرده و یا نا‌سالم را از درخت جدا کنید. مناطقی را که در آن رشدِ شاخه‌ها بسیار زیاد است را نیز هرس کنید. این کار به رسیدنِ نور خورشید و جریان یافتنِ هوا به کلِ قسمت هایِ درخت کمک کرده و به سلامت و رشدِ عمومیِ آن کمک می‌کند. شما همچنین می‌توانید شاخه‌ها را به منظورِ شکل دهی به درختتان هرس کنید

هنگامِ هرس کردن به یاد داشته باشید که میوه‌ها بر رویِ چوبِ سالِ دوم رشد می‌کنند. بنابراین در سال هایِ اولیۀ عمرِ درختتان آن را به صورتِ مختصر و سبک هرس کنید تا محصول دهیِ آن را به حداکثر برسانید.

اين ميوه سرشار از ويتامين‌هاى A و C و آهن است. مواد مغذى موجود در زردآلو از چشم‌ها و قلب حفاظت مى‌کنند و فيبر موجود در آن عليه بيمارى‌ها مبارزه مى‌کند. زردآلو منبع غنى بتاکاروتن (پيش ساز ويتامين A ) است. زردآلوهايى که رنگ نارنجى تيره دارند، حاوى بتاکاروتن بيش‌ترى هستند. مواد غذايى حاوى بتاکاروتن باعث کاهش خطر بروز بيمارى‌هاى قلبي، سکته، آب مرواريد و بعضى سرطان‌ها مى‌شوند.مقادير بالاى بتاکاروتن و ليکوپن موجود در زردآلو باعث مى‌شود غذاى مفيدى براى حفظ سلامتى قلب باشد. اين دو ماده به عنوان آنتى‌اکسيدان، از اکسيداسيون LDL، کلسترول و بروز بيمارى قلبى جلوگيرى مى‌کنند.بتاکاروتن در بدن، به ويتامين A تبديل مى‌شود. پس مى‌توان گفت زردآلو منبع غنى ويتامين A است که در حفظ بينايى چشم موثر است و به عنوان يک آنتى اکسيدان قوى جلوى تخريب سلول‌ها توسط راديکال‌هاى آزاد را مى‌گيرد.زردآلومنبع‌غنى‌بتاکاروتن است.‌ لذا در تقويت بينايى چشم، جلوگيرى از بروز بيمارى‌هاى قلبى و آب مرواريد موثر است. راديکال‌هاى آزاد، عدسى چشم را تخريب مى‌کنند و باعث بروز آب مرواريد مى‌شوند يا اينکه ذخيره خونى چشم‌ها را از بين برده و باعث تخريب بافت چشم مى‌شوند. زردآلو حاوى فيبرهاى محلول در آب است. مطالعات نشان مى‌دهد مصرف فيبرهاى محلول باعث حفظ قند خون در مقدار طبيعى و کاهش کلسترول خون مى‌شود. فيبر موجود در زردآلو از بروز يبوست و بيمارى‌هاى روده‌اى جلوگيرى مى‌کند. برگه زردآلو سرشار از پتاسيم است. مصرف مواد غنى از پتاسيم باعث تنظيم فشارخون مى‌شود.
زردآلوى رسيده به علت دارا بودن ويتامين‌هاى گروه B براى درمان بيمارى‌هاى عصبى و روحي، بى خوابي، خستگى شديد، گيجي، فراموشى و… مفيد است. ميوه و هسته شيرين زردآلو به علت دارا بودن ويتامين C براى تقويت بدن، رفع اختلال در رشد کودکان و جلوگيرى از خونريزى لثه موثر است و به علت داشتن آهن در خون سازى موثر است.

ساير خواص درمانى زردآلو

-تصفيه کننده خون است. عروق را باز مى‌کند و ملين است.
– بوى بد دهان را رفع مى‌کند. تب بر است. به علت داشتن کبالت براى کم خونى مفيد است.
– التهاب مفاصل را برطرف مى‌کند. ضد نرمى‌استخوان است. براى قليايى کردن بدن مفيد است.
– زردآلو به علت داشتن مقدارى اسيد سالسيليک، براى درد مفاصل و رماتيسم مفيد است.
– زردآلو، خنک و اشتها آور است.
– زردآلو، باعث رفع تشنگى و عطش مى‌شود.
– براى رفع يبوست و بواسير مفيد است.
– مصرف برگه زردآلو سبب هضم غذا مى‌شود و از يبوست جلوگيرى مى‌کند. براى مصرف برگه، ابتدا آن را با آب بشوييد. سپس آن را در آب خيس کنيد و بگذاريد يک شب بماند. سپس يک دانه ليموترش در آن بيندازيد و صبح ناشتا، برگه خيس خورده را همراه با آب آن ميل کنيد که براى رفع يبوست بسيار مفيد است.
– حرارت درونى بدن را پايين مى‌آورد.
– برگه زردآلو باعث هضم غذا مى‌شود.

تذکراتى در مورد مصرف زردآلو

– از زياده روى در مصرف زردآلو خوددارى کنيد، زيرا مصرف زياد آن در هضم مواد غذايى ايجاد اختلال کرده و دچار اسهال مى‌شويد.
– افرادى که ناراحتى کبدى دارند، بايد از زياد خوردن زردآلو پرهيز کنند.
– هسته تلخ زردآلو مواد سمى‌به نام اسيد سيانيدريک و اسيد پروسيک دارد. لذا خوردن هسته تلخ زردآلو خطرناک است.
– مصرف زياد زردآلو باعث ايجاد لک‌هاى سفيد پوستى مى‌شود.
– زردآلو از نظر طب قديم ايران سرد و تر است، لذا براى سرد مزاجان مضر است.
– کسانى که دچار سوزش يا نفخ معده هستند، از مصرف زياد زردآلو پرهيز کنند.
– زردآلو به طور کلى ديرهضم و نفاخ است. بنابراين اشخاص مسن و کودکان بايد از خوردن زياد آن پرهيز کنند.
– زردآلو را هميشه قبل از غذا بخوريد و هسته‌اش را نيز همراه آن مصرف کنيد، زيرا هسته شيرين زردآلو ضد نفخ بوده و هضم آن را آسان مى‌سازد.
– اين ميوه را هنگام ناشتا وبا معده خالى نخوريد، زيرا سبب دل پيچه مى شود.
– زردآلوى کال و نرسيده ديرهضم و نفاخ است. همچنين ترشح اسيد معده را افزايش مى‌دهد و باعث ترش کردن معده مى‌شود.
– هرگز زردآلو‌‌ را‌ بعد از غذاهاى سنگين نخوريد.
– بعد از خوردن زردآلو آب سرد ننوشيد يا با آب سرد استحمام نکنيد، زيرا باعث ايجاد گاز و نفخ در معده مى‌شود.
– اگر بعد از خوردن زردآلو دچار سنگينى و نفخ معده شديد، فورا مقدارى زيره را دم کرده و ميل نماييد يا مقدارى عرق زيرها عرق نعنا بخوريد.

خواص درمانی هسته و برگ زردآلو

هسته زردآلو از نظر طب قدیم ایران گرم و خشک ، و برگ و گل آن سرد و خشک است .
هسته زردآلو تقویت کننده قوای جنسی است.
اگر چند قطره از روغن هسته را در گوش بچکانید ، صداهای گوش را از بین برده و سنگینی گوش را درمان می کند.
روغن هسته برای نرم کردن پوست مفید است.
روغن هسته اگر تلخ باشد ، کرم معده و روده را از بین می برد.
روغن تلخ هسته ورم مقعد را از بین برده و سنگ مثانه را خرد می کند.
دم کرده برگ زردآلو برای قطع اسهال مفید است.
برای تسکین درد گوش ، چند قطره از دم کرده برگ زردآلو را در گوش بچکانید.
از زردآلو میتوان برگه ، كمپوت و نكتار زردآلو تهیه كرد.

هرس درختان زردآلو

گیاه زردآلو از زمان های بسیار قدیم حدود چهار هزار سال پیش در چین کشت می شده است. ولی عده ای از محققین بر این باورند که زردآلو برمی ارمنستان می باشد. از آنجایی که گل های زردآلو زود باز می شوند بیشتر در معرض خطر سرمای بهاره قرار می گیرند. لرذا بایستی در مناطقی که همه ساله سرمای دیررس بهاره وجود دارد از کاشت درختان زردآلو خود داری نمود. به طور کلی درختان زردآلو طالب زمین های گرم و سبک می باشند. جوانه های گل در درختان زردآْلو قبل از باز شدن می تواند سرمای ۴- درجه سانتی گراد را تحمل نماید و پس از باز شدن گل ها درجه حرارت های کمتر از ۲- درجه سانتیگراد موجب سرما زدگی آنها می شود. نکته جالب، حساسیت گل های زردآلو به باران است و در اثر باران صدمه زیادی می بیند. امروزه با استفاده از برخی هورمون ها مثل آلار یا سایکوسل (ccc) می توان دوره رشد و زمان شکوفا شدن گل ها را در درختان زردآْلو تا حدی با تاخیر انداخت و از خسارت حاصله در اثر حرارت های زیر صفر در اوایل فصل جلوگیری کرد.

پایه های مناسب برای زردآلو

پایه های بذری برای زمین های گرم و خشک و سنگلاخی و نامرغوب توصیه می شود. ولی پایه های بذری هلو و گوجه که زردآْلو روی آنها پیوند می شود مورد استفاده قرار می گیرد. بهترین پایه زردآلو پایه های انواع هلو می باشد. در زمین های سنگین و نا مرغوب پایه گوجه برای زردآلو مناسب می باشد.

هرس زردآلو

به طور کلی میوه زردآلو نیز بر روی شاخه های یک ساله تشکیل می شود و گاهی میخچه هایی که در روی شاخه های یک ساله تشکیل می گردند می توانند بین دو تا سه سال بارآور باشند و بعدا خشک شوند. حال با توجه به کیفیت باردهی در روی اندام ها در صورت عدم اجرای هرس شاخه های خشک و کم بار انبوهی در درختان ایجاد کرده و موجب نرسیدن نور به داخل تاج می شوند.

هرس فرماسیون درختان زردآلو

هرس فرمی در درختان زردآْو از تنوع خاصی برخوردار است و به صورت پا بلند و نیمه پابلند پرورش می دهند. دیگر فرم هایی که برای پرورش فرمی زردآلو مرسوم می باشد فرم جامی بدون محور و با محور – بادبزنی با شاخه های مایل بادبزنی یا شاخه های افقی و پالمت ساده است.

هرس باردهی درختان زردآلو

همانطوری که مشخص است هدف از هرس باردهی، ایجاد و تولید شاخه های جدیدی می باشد که بتوانند جانشین شاخه هایی که بارآوری آنها محدود و یا متوقف شده است، گردند. لذا شناسایی شاخه های زردآلو حائز اهمیت است.
۱- جوانه های چوب:
این جوانه ها کوچک، مخروطی، و در روی بالشتک کوچکی که کمی برجسته است قرار دارند.
۲- تکمه های گل:
این جوانه ها گرد هستند و در زمستان تشخیص آنها مشکل است ولی یک ماه قبل از شکوفا شدن گل به خوبی نمایان می شوند. در روی برخی از شاخه های یک ساله جوانه های کشیده و منفردی که در انتهای شاخه ها کوتاه تر از جوانه های پایین هستند، پدید می آیند. این جوانه ها به علت عدم تغذیه مناسب و کافی تبدیل به جوانههای گل ضعیف می شوند.
۳- جوانه های دوبل:
همانند هلو جوانه های گل گاهی به صورت دو تایی مجتمع و یا مجزا از یکدیگر به طوری که در میان آنها یک جوانه برگ قرار گرفته دیده می شود.
۴- جوانه خواب:
این نوع جوانه ها همانند جوانه هایی که در گونه های درختان دانه دار دیده می شود در زردآلو تشکیل می گردند. هنگامی که جوانه انتهایی کورسون به دلیلی فعال نشود آنها فعال گشته و اندام هایی را تولید می کنند.
با فعالیت و رشد و نمو جوانه های برگی اندام های خاصی در درختان زردآْلو تشکیل می شود که عبارتند از:
۱- گورمان
شاخه های طویل و قوی هستند که در ناحیه اتصال به شاخه بسیار ضخیم و قوی می باشند و جوانه های روی آن با فاصله زیادی از یکدیگر قرار دارند و جوانه های برگی هستند.
۲- شاخه های چوبی
شاخه هایی کوتاه، باریک و فواصل جوانه ها طبیعی می باشند. همچنین جوانه هایی که در روی این شاخه تشکیل می شوند تبدیل به جوانه های برگی می شوند.
۳- شاخه های بارآور
این شاخه ها، شامل شاخه های مرکب همانند شاخه های هلو بوده و در روی این شاخه ها جوانههای برگی (نوک تیز) و جوانه های گل به صورت گرد هستند. ضمنا جوانه های گل مجتمع (دسته گل بهاری) در درختان زردآْلو همانند هلو تشکیل می گردد. این جوانه ها به طول ۳ تا ۴ سانتی متر بوده و از چندین جوانه گل تولید شده اند که در مرکز آنها جوانه برگی قرار گرفته است. شکل عمومی آنها همانند تاجی بوده که در وسط باریک و خاردار می باشد. این گونه جوانه ها معمولا بر روی برندی های دو یا سه ساله تشکیل می شوند و از نظر تولید برای درختان زردآلو جالب هستند. به طور کلی جوانه های گل به صورت منفرد در روی شاخه های یک ساله و به طور اختصاصی در روی شاخه های ۲ یا ۳ ساله ظاهر می شوند. هرس درختان زردآلو به منظور حفظ و نگهداری کورسون های کوتاه می باشد تا عمل بارآوری به خوبی صورت گیرد. همچنین جوانه های چوبی تغییر یافته و برندی های بارده را ایجاد می کنند. اگر هرس خیلی شدید انجام شود، جوانه های باقی مانده تولید شاخه های چوبی می نمایند. عملیات هرس در تابستان قبل و یا بعد از برداشت محصول به منظور تشکیل میوه ها و از طرف دیگر تبدیل جوانه های برگی به جوانه های گل انجام می شود. اصولا عملیات هرس تابستانه همانند هرس تابستانه هلو می باشد.

استاندارد نهالستان ونهال زردآلو آماده توزیع :

۱ – نهال بایستی پیوندی باشد.
۲ – پایه باید از کاشت بذر گوجه و یا زردآلوی وحشی تهیه شده باشد.
۳ – نهال پیوندی در زمان فروش یکساله و یا دوساله باشد.
۴ – فاصله نهالها در هر ردیف ۱۲ تا ۱۵ سانتیمتر باشد و فاصله بین ردیفهای کاشت در حالت یک ردیفه ۹۰ سانتیمتر (به طوریکه در هر هکتار بیش از ۷۵۰۰۰ نهال گنجانده نشود). نهال باید حتماً یک ردیفه کاشته شود.
۵ – محل پیوند باید از سطح خاک ۱۵ سانتیمتر باشد.
۶ – قطر نهال پیوندی از وسط محل پیوند تا یقه باید ۲/۲ – ۲/۱ سانتیمتر باشد.
۷ – ارتفاع نهال باید ۱۲۰-۸۰ سانتیمتر و پس از سربرداری باید ۸۰ سانتیمتر باشد.
۸ – ارتفاع اولین شاخه فرعی تا سطح خاک ۶۰-۵۵ سانتیمتر باشد.
۹ – تعداد شاخه‌های فرعی به منظور تشکیل تاج ۵-۳ شاخه کافی است.
۱۰ – در زمان انتقال نهال نباید جوانه‌های آن متورم شده باشند.
۱۱ – ریشه فرعی نهال باید ۳ تا ۵ عدد و طول هرکدام حداقل ۱۰ سانتیمتر باشد.
۱۲ – باید نهالها را برای انتقال در بسته‌های ۲۵ تایی بسته‌بندی کرده و پس از ضدعفونی (پرالیناژ) ریشه (نوع سم باید از طرف سازمان حفظ نباتات معرفی گردد) بسته‌ها را در چتایی و یا گونی خیس پیچیده و تا محل گونی در یک کیسه پلاستیک سیاه قرار داده و بسته شوند. (روش پرالیناژ یا ضد عفونی ریشه در دستورالعمل اجرایی خواهد آمد).
۱۳ – در نهالستان زردآلو باید ارقام بارور و گرده‌افشان دارای اتیکت مشخص باشند, به طوری‌ که خریدار نهال به ازای خرید هر رقم بارور زردآلو, یک یا دو رقم گرده‌افشان آن نیز دریافت کند به نحوی که ۱۰% نهالهای فروخته شده به خریدار از رقم یا ارقام گرده افشان باشد.
۱۴ – نهالها باید گواهی اصالت و استاندارد از طرف مؤسسه تحقیقات ثبت و گواهی بذر و نهال به همراه داشته باشد..
۱۵ – نهالها را برای انتقال در بسته‌های ۵۰ تایی (در صورت وجود شاخه‌های فرعی در بسته‌های ۲۵ تایی) بسته‌بندی کرده و پس از ضدعفونی (پرالیناژ) ریشه (نوع سم باید از طرف سازمان حفظ نباتات معرفی گردد) بسته‌ها را در چتایی و یا گونی خیس پیچیده و تا محل گونی در یک کیسه پلاستیک سیاه قرار داده و بسته شوند. (روش پرالیناژ یا ضد عفونی ریشه در دستورالعمل اجرایی خواهد آمد).