از لحاظ اقتصادی مهمترین بیماری سیب است این بیماری در مناطقی که آب و هوای نیمه خشک دارند کمتر شایع است ولی در مناطقی که بهار خنک و مرطوبی دارند خسارت بیماری شدید بوده است.
۱- کاهش بازار پسندی میوه ها به سبب وجود لکه های سیاه یا تغییر شکل میوه ها
۲ – نابودی کامل درخت در ۲ – ۳ سال متوالی اپیدمی شدید
این بیماری علائمی روی برگ و دمبرگ ، گلبرگ ، کاسبرگ ، تخمدان ، دمگل ، شاخه های جوان به شرح زیر ایجاد می نمایند.
کاسبرگ :
در ابتدای بهار قبل از باز نشدن شکوفه ها اولین جایی که آلوده می شود کاسبرگهای گل سیب است.کاسبرگها به رنگ سبز زیتونی در آمده و از این طریق میوه ها و برگهای جوان نیز آلوده می شوند.
برگ :
لکه های اولیه، مخملی و به رنگ سبز زیتونی تا قهوه ای و با حاشیه نا مشخص می باشند. به تدریج حاشیه لکه هاواضح شده و ممکن است چند لکه به هم چسبیده و به رنگ سیاه درآیند .اگر تعداد لکه ها زیاد باشد برگها بد شکل و پیچیده می شوند و معمولا ریزش می کنندچ
دمبرگ :
آلودگی دمبرگ موجب ریزش برگ قبل از تکامل آن می گردد.
دم میوه :
آلودگی دم میوه موجب ریزش میوه قبل از رسیدن آن می گردند.
الف – سمپاشی اول را در هنگام تورم جوانه که سبز هستند.
ب- سمپاشی دوم را هنگام صورتی شدن شکوفه قبل از باز شدن گلها
ج- سمپاشی سوم را بعد از ریزش دو سوم گلبرگها
د- سمپاشی چهارم را ده روز بعد انجامداد. سمپاشی های بعدی را باتوجه به بارش باران و دمای هوا ادامه دهید.
سمومی که سابقا برای مبارزه با لکه سیاه سیب استفاده در بازار موجود بوده واستفاده میشده میتوان برای مراحل پیشگیری استفاده کرد ازجمله قارچکشهای :
۱ – دودین ( به نسبت یک در هزار و برای مراحل درمان میتوان نسبت دو در هزار را بکار برد.)
۲ –بنومیل ( نیم تا یک در هزار)
۳ – کاپتان ( سه در هزار)
از ترکیب این قارچکشها نیز میتوان تواما استفاده کرد مثل دودین با کاپتان.
۴ – سموم وارداتی جدید فیلینت ( ۲٪ در هزار) – استروبی ( ۲٪ در هزار) -قارچ کش جدید بلکیوت ( نیم در هزار) – بایکور ( یک در هزار) که میتوان استفاده کرد
این علائم در درختان سیب کمتر ولی در مورد گلابی بطور واضح به چشم می خورد. ابتلا و فساد شاخه های جوان تقریبا مشابه برگها می باشد و روی شاخه های جوان پوستول هایی تشکیل می گردد که مخرب و گرد و یا بیضی شکل می باشند. اگر فصل پاییز ملایم و مرطوب باشد پوستول ها باز می شوند و در شانکرهای کوچکی ایجاد می گردد. البته مشاهده شدن این حالت بستگی به واریته ها و سایر شرایط مانند شرایط اقلیمی و آب و هوایی و غیره دارد.
۱ – کاشت ارقام مقاوم به لکه سیاه : قبل از احداث باغ تا حد ممکن واریته های مقاوم به لکه سیاه را انتخاب کنید. این کار با مراجعه به ایستگاههای تحقیقات باغبانی امکان پذیر است
۲ – ازبین بردن برگهای آلوده: چون عامل قارچ لکه سیاه سیب در برگهای سال قبل زمستانگذرانی میکنند برگهای زیر درختان را جمع آوری کنید و برگ های آلوده را نابود کنید تا تعداد اسپورهای قارچی موجود برای شروع چرخه بیماری در بهار بعدی را کاهش دهید. چرای دام در پاییز در باغات در جاههایی که مقدور است تا حدودی میتواند
موثر باشد. در باغاتی که آبیاری سنتی غرقابی دارند عموما” محل تجمع برگها در داخل جوبها قرار دارند بهتر است جمع آوری و در بیرون باغ در عمقی پایین دفن و با سرک کود اوره روی برگها ، پوسیدگی آنها را تسهیل کنید. شخم پای درختان فقط به ظاهر تعداد کمی برگها را زیر خاک میبرد و وجود رطوبت در خاک موجب اسپورزایی برگهای آلوده میشود.
۳ – از بین بردن علفهای هرز : علفهای هرز زیر درختان را با شخم زدن و یا علفکشهای مناسب در بهار از بین ببرید. اینکار از رطوبت زیر درختان میکاهد.
۴ – هرس مناسب : با هرس صحیح فضای مناسبی در لابلای درختان ایجاد کنید. تا جریان هوا در زیر درختان رطوبت بیشتر را از باغ خارج کند.تجربه ثابت کرده درختان وسط باغ و جاههایی که ازدهام درختان بیشتر است بدلیل تجمع رطوبت شیوع لکه سیاه سیب در این قسمتها بیشتر از درختان حاشیه باغ است.
۵ – مبارزه شیمیایی : هرچند مطمئن ترین راه برای مبارزه با لکه سیاه سیب استفاده از روش پیش آگاهی میباشد که این عمل در کشورهای اروپایی ، اداره حفظ نباتات در فصل پاییز تعدادی از برگهای سیب آلوده را جمع آوری کرده ودر شرایط طبیعی باغ زیر یک قطعه تور سیمی نگهداری می نمایند. در اوایل بهار برای تعیین خروج آسکوسپور ها ،مرتبا نمونه هایی از زیر تور سیمی خارج کرده و مورد بازدید قرار داده و چنانچه خروج آسکوسپورها مشاهده گردد. مراتب از طریق رادیو و تلویزیون و اطلاعیه به باغداران میرسد که عملیات سمپاشی را انجام دهند.
