فارسی من منداب است و در حقیقت نوعی شلغم هستم که بیخ من بزرگ نمی شود، و مانند ریشه درختان بوده و قابل خوردن نیست. اعراب به گیاه من «شلجم الزيت» یعنی شلغم روغنی می گویند. من در غالب مزارع ایران مخصوصا اطراف تهران – رستم آباد – رودبار وشمال ایران می رویم زنبور عسل از نيك نوش گیاه من استفاده می کند، و عسل آن خواص شفابخش بسیار دارد. دانه های من دارای سی درصد مواد سفیده ای و سی و پنج تا ۴۵ درصد روغنی است، روغن آن به مصرف سوخت و معالجات دامپزشکی می رسد، و در معالجات انسانی به علت داشتن بوی زننده کمتر به کار برده می شود(اخيرا نوعی منداب بی بو جهت تهیه روغن نباتی در ایران کاشته و بنام کلزا معروف است – کلزا نام فرنگی منداب است) .قسمت های مختلف گیاه من به علت داشتن ویتامین «ث» زیاد جهت معالجة رقت خون تجویز می شود. دانه های گیاه من پیشاب آور و نیرو بخش است، و اثر آن در تقویت قوای شهوانی غیر قابل انکار است، و برای رفع آب آوردن انساج و تقویت معده به کار می رود. دانه های من اثر قرمز کننده پوست بدن را دارد و می توان آن را به جای خردل به کار برد. دمکرده پانزده در هزار آن تی آور است.تخم و برگ گیاه من در همه احوال از شلغم قوی تر بوده، و مقدار خوراك دانه های من سه گرم است. روغن دانه های من بادشکن و ضد امراض جلدی است، چه بخورند و چه بمالند . بذر من رنگ رخساره را بازمیکند.
