ذرباره گیاه غلب لب

[/vc_column_text][vc_message message_box_style=”solid-icon” message_box_color=”vista_blue”]درباره گیاه غلب لب[/vc_message][vc_column_text]زبان خوراکی ها با فاش کردن اسر ار پیشینیان، خدمات زیادی به علم و صنعت ایران کرده و ما يقين داریم که با همت و پشتکار خوانندگان، ارزش این خدمت بزرگ در آینده نزدیک بر همگان ثابت خواهد شد. اکنون می خواهیم از راز دیگری که مربوط به یکی از صنایع مستظرفه بوده و بکلی فراموش شده و از بین رفته است پرده برداریم و ملی را دوباره زنده نماییم. در کتب ادبی و اشعار فارسی از دیبای شوشتری واستبرق سخن به میان آمده و از نرمی و لطافت این پارچه نفیس زیادتوصیف شده است، و در یکی از کتب تاریخی خوزستان نوشته اند که پرده کعبه را از دیبای شوشتری تهیه کرده اند. حال با توجه به اینکه شوشتر محل تربیت نوغان و ابریشم نبوده، باید دید که این پارچه نفیس را از چه ماده ای تهیه می نمودند به این جهت من از شما خواهش می کنم اجازه فرمایید گیاه «غلب لب» خود را به شما معرفی کند، و این اسرار از بین رفته را برای شما فاش سازد. از اهالی خوزستان به گیاه من «غلب لب» (به فتح غ و ل و سکون ب وفتح دوم ل وسكون ب دوم) و اهالی فارس به آن «استبرق» که معرب «استبر » می باشد می گویند. اهالی بنادر جنوب به آن «خرگ» در کرمان و بلوچستان «کرک» و در دشتستان غرق نامند. در کتب قدیمی به من عشار- عشر – اکران و مدار گفته اند.من در نواحی جنوبی ایران مخصوصا خوزستان – بلوچستان – منصور آباد الار – بم – خبيص – شوش – دیلمان و بر ازجان می رویم و در بلوچستان جنگلی از من دیده می شود که اهالی محل می گویند هدف اصلی از کاشتن و پرورش آن، تهیه کائوچو بوده است. من از گیاهان كائوچویی هستم، ولی تهیه لاستیک از من به صرفه نیست ، و در عوض فايده دیگری دارم که اگر مورد استفاده قرار گیرد، منافع آن خیلی بیشتر از کائوچو خواهد بود. و قسمت ارزنده من پنبه ام می باشد که در گذشته دیبای شوشتری را با آن می بافتند. این پنبه در جوف میوه من است که پس از رسیدن و باز شدن مانند تارهای ابریشم جلوه گری می کند و در حال حاضر مردم راه تابیدن آن را نمی دانند، ولی در قرن های ششم تا هشتم هجری، یکی از خانواده های هنر مند شوشتر راه آن را می دانستند و اسرار آن را در خانواده خود حفظ کرده، نسلا بعد نسل از آن استفاده می کردند، ولی در اواخر قرن هشتم در اثر بیماری طاعون این خانواده بکلی از بین رفته، و اسرار بافتن دیبای شوشتری را با خود به گور برده، و در خاک مدفون کرده و بدین ترتیب یک هنر اصیل و ارزنده ایرانی از بین رفته است، و تنها استفاده ای که اکنون از این پنبه می شود، آن است که آن را داخل بالش و متکا می کنند و از نرمی و لطافت آن در زیر سر بهره مند می شوند.طبق تحقیقات عمیقی که نویسنده زبان خوراکی ها به عمل آورده، به این نتیجه رسیده است که این پنبه چنانچه تحت تاثير دياستازهای بزاق قرار گیرد، محکم شده و قابل تابیدن و بافتن می شود و اینطور به نظر می رسد که آن خانواده هنرمند این پنبه را در دهان خود گذاشته و مدتی آن را مکیده مزه مزه کرده و قابل استفاده می نمودند. بدیهی است که درحال حاضر این روش قابل عمل نیست و بایستی آن را با دیاستازهای مصنوعی به عمل آورد.من جزو گیاهان شیردار هستم. در تمام اجزای بدن من شير آبه ای وجود دارد که سمی، سوزاننده و اکال است، ولی این شیرابه در پنبه من نیست، بلکه در برگ، ساقه ومیوه من قبل از رسیدن وجود دارد و مقدار آن در هر گیاه از يك ليتر تجاوز می کند. این شیرابه پوست را زخم می کند، خاصیت مسهل داشته و بلغم را از بین می برد، وسوزاننده ترین شیره نباتی است که مو را نیز زایل می کند ود باغان عرب وهند از این شیرابه برای از بین بردن موی پوست در چرمسازی از آن استفاده می کنند. مالیدن این شیرابه کچلی را معالجه می کند، و دانه های بو اسیر را قطع می نماید و مضمضه آن با عسل برای جوش دهان اطفال نافع است، و چون پنبه را به آن آغشته و در سوراخ دندان کرم خورده بگذارند، درد آن را ساکت می کند.حکیم «میر عبدالحمید» در حاشیه «تحفه» نوشته است که این شیرابه جهت معالجة جذام – قوبا (زخم های جلدی که منشاء عصبی دارند)، دمل، كورك و سختی طحال و امراض کبدی و استسقا و کرم های معده و کدو مفید است. بعضی از اهالی هند که مبتلا به رماتیسم و پا درد می باشند، مقدار کمی از شیره مرا با يك چوب کبریت بر روی مفصل مانند چندخال می گذارند تا جای آن تاول کند و معتقدند که این عمل درد مفاصل را تسکین می دهد. چنانکه برگ و شاخه های تازه مرا گرم کرده و روی ورم های بدن بگذارند، درد آنها را معالجه کرده و ورم را از بین می برد، و چون برگ و شاخه تازه مرا در روغن زيتون بجوشانند، روغن آن جهت معالجه فلج مفید بوده و ضد تشنج است. پاشیدن گرد کوبیده خشك شده برگ من جهت زخم های چرکی و بدخیم و زخم های خوره ای و از بین بردن گوشت زايد مفید است. از پنبه من در گذشته به عنوان آتش زنه در سنگ چخماق استفاده می کردند، و چون این پنبه را هنگامی که تازه است از هم باز کرده ، آن را بر روی جراحات بگذارند از خونریزی جلوگیری کرده، و باعث رویاندن گوشت تازه می شود. مقدار خوراك شیرابه من نیم گرم بوده، و پنج گرم آن سمی و کشنده است. اهالی مصر معتقدند که فرش کردن و دود برگ من حشرات را فراری می دهد. خواص شیرابه و برگ من زیاد است و دود چون سمی و خطرناك است، از تنصیل آنها خودداری می نماییم.[/vc_column_text][vc_message message_box_style=”solid-icon” message_box_color=”vista_blue”]کتوس[/vc_message][vc_column_text]در خانواده «غلب لب» گیاه دیگری وجود دارد که اعراب به آن « شجر الحرير» گویند و اکنون اجازه فرمایید خود را معرفی کند.در گیلان به من کتوس – در رامسر وشهسوار کتوس لو- در مازندران عسلما گویند، و در فارس به من پیچ و پیچك هم گفته اند . اهالی شمال شاخه های نازك مرا چیده و پس از پوست کندن با آن سبد می بافند و نوعی از من در کنگو به عمل می آید که از شیرابه آنلاستيك سفید تهیه می کنند.
از پوست وساقه های من در صنعت داروسازی دارویی جهت تقویت قلب می گیرند، و عصاره پوست و ساقه های من هم جهت تقویت قلب و درمان تنگ نفس سودمند می باشد
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_media_grid grid_id=”vc_gid:1541750769697-e9c78cb5-d60c-3″ include=”20459,20458,20456,20457″][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_message message_box_style=”solid” message_box_color=”pink”]

تمامی حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شرکت گلستان موج است.

[/vc_message][vc_message message_box_style=”solid” message_box_color=”peacoc”]

استفاده از مطالب این بانک با ذکر منبع و لینک دادن به بانک بلامانع می باشد.

[/vc_message][vc_message message_box_style=”solid” message_box_color=”green” icon_fontawesome=”fa fa-check”]

گلستان موج صرفا یک فضای مجازی نیست!!

[/vc_message][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]