جنس Syagrus جنسی از خانواده نخلیان بوده که ارتباط خویشاوندی نزدیکی با جنس نارگیل (Cocos) دارد. بذرها و میوه های این مشابه میوه های نارگیل می باشند.
گیاه “نارگیل تلخ” درختی از خانواده نخلیان بوده و بومی برزیل است. این گیاه در نواحی شمال شرق برزیل، جنوب برزیل، جنوب شرق و مرکز برزیل و در پاراگوئه یافت میشود.
این درخت، نخلی نسبتاً بزرگ است که تا بیش از ۵ تا ۲۰ متر طول خواهد داشت.
ساقه حلقه ای و خاکستری رنگ بوده و تاج آن نیز بیش از ۶ متر می تواند گسترش داشته باشد.
برگ ها پر مانند، مرکب و شانه ای است. هر گیاه معمولاً دارای ۱۵ تا ۲۰ برگ سبز پررنگ به طول حدود ۲ تا ۳٫۶ متر می باشد.
شاخه های گلدهنده از بین برگ ها تشکیل شده است. ساقه ی گل چوبی و سخت بوده و دارای علافی فیبری است که حدود ۴۵ تا ۱۰۰ سانتیمتر طول دارد.
این درختان از نظر جنسیتی یکپایه می باشند. و گل های نر و ماده به صورت مجزا روی یک پایه تشکیل می شوند.
میوه ها به رنگ زرد مایل به سبز، بیضی شکل، دارای سطحی صاف، به طول ۴ تا ۵٫۵ سانتیمتر، دارای مزوکارپ (میانبر) ضخیم، گوشتی و فیبری است.
این درخت اغلب در نواحی گرمسیری و نیمه گرمسیری می روید. همچنین نسبت به شرایط آب و هوایی مرطوب و خشک سازگار است.
حداقل دمایی که می تواند تحمل کند دمای -۲ درجه سانتیگراد است.
از نظر نیاز آبی به آبیاری منظم نیاز دارد.
از نظر نیاز نوری نیز به نور کامل آفتاب برای رشد بهینه احتیاج دارد.
این درخت در برخی نواحی به عنوان گیاهی زینتی کشت می شود.
از میوه های درخت نارگیل تلخ در طب سنتی و صنایع دارویی نیز استفاده می شود. به عنوان مثال می توان از آن برای درمان دردهای معده و همچنین به عنوان آنتی هیستامین نیز استفاده کرد.
مغز میوه خورده می شود ولی در برخی نقاط مزه ی تلخی دارد که دلیل نامگذاری آن به نارگیل تلخ نیز شباهت ظاهری آن به نارگیل و تلخ مزه بودن میوه ی آن است.
از برگ های این گیاه نیز به عنوان علوفه استفاده می شود.
همچنین تنه ی این درخت نیز در ساخت دیوارها و پرچین ها کاربرد دارد.
برخی از لاروهای خانواده Lepidoptera از برگ های برخی از گونه های این جنس گیاهی تغذیه می کنند. از جمله این آفات می توان به Batrachedra nuciferae، Hypercompe cunigunda و Paysandisia archon اشاره کرد.
تکثیر درخت نارگیل تلخ از طریق کشت بذرهای آن صورت می گیرد.
