تریتیکاله گیاهی خود بارور است ولی % 10 تا% 40 دگر باروری نیز دارد. گل آزین تریتیکاله سنبله است
وشباهت زیادی به سنبله چاودار دارد. طول سنبله وتعداد سنبلچه های موجود در تریتیکاله از گندم بیشتر
بوده وممکن است به 25 تا 40 سنبلچه برسد. در هر سنبلچه تریتیکاله ممکن است 3 تا 5 گلچه وبه طور
میانگین 3 دانه در هر گلچه وجود داشته باشد.
ساقه وریشه تریتیکاله مشابه گندم ویا چاودار است. تعداد گلچه وطول سنبله تابع عوامل محیطی
وژنتیکی است. دانه تریتیکاله شباهت زیادی به دانه چاودار دارد وتا حدی از دانه گندم درازتر است.
چروکیدگی دانه مشکل عمومی تریتیکاله است که در بعضی از ارقام حتی منجر به کاهش وزن دانه
وکاهش قابل توجه بازدهی آرد ان می شود.
خاک مناسب برای پرورش تریتیکاله:
انجام مطالعات فراوان حاکی از ان است که سازگاری تریتیکاله در اراضی کم حاصلخیزوحاشیه ای
وبعنوان گیاه کم توقع در خاکهای اسیدی،شنی وقلیایی،خاکهایی که کمبود مس،منگنز،روی وازت دارند.
وخاکهایی که مسمومیتداشته ویا شور هستندقابل توجه می باشد. در استان خراسان کشت ان در اراضی
که دارای خاکهای نسبتا شور که از آب برخوردار باشند توصیه می شود. در شرایط مناسب زراعی از
نظر خاک در مقایسه با گندم وجو در کشت دومنظوره (علوفه ودانه) ویک منظوره(تولید دانه) عملکرد
بیشتری داشته است.
کیفیت وموارد مصرف:
برای دانلود فایل کلیک کنید
