محلول غذايی کامل هیدروپونیک

تركيبات توصیه شده برای محلول غذایی کلسیم باید توسط نیترات کلسیم تامین شود. نیترات کلسیم همچنین می‎تواند نیتروژن به فرم نیتراتي را نیز تامین کند. میزان نیتروژن مورد نیاز بيشتر باید توسط نیترات پتاسیم تامین شود که مقداري پتاسیم را نیز تامین می‎کند. همه فسفر باید توسط مونو فسفات پتاسیم تامین شود که مقداري از پتاسیم را نیز تامین می‎کند. باقی‎مانده پتاسیم مورد نیاز می‎تواند توسط سولفات پتاسیم تامین شود که مقداری از گوگرد را نیز تامین می‎کند. بقیه گوگرد از سولفات‎های دیگر نظیر سولفات منیزیم که برای تامین منیزیم به کار می‎رود، تامین می‎شود.محلول غذايی یزمغذی‎ها (عناصر كم‎مصرف) می‎توانند توسط پيش‎مخلوط‎های تجاری تامین شوند. با وجودي كه اين پيش مخلوط‎ها نسبتاً گران‎قیمت هستند، اما سبب صرفه‎جويي در زمان و حجم كار مربوط به اندازه‎گيري تك تك عناصر كم مصرف مورد نياز مي‎شود. افرادی که گیاهان را به منظور سرگرمی پرورش می‎دهند آرزو دارند كه مخلوطي براي عناصر پرمصرف (ماكروها) وجود داشته باشد. اما پرورش‎دهندگان تجاری باید از تركيبات پایه که در جدول ۱-۳ آمده است استفاده کنند. علت این امر آن است که تهيه يك تركيب همگن ازكودها، هنگامي كه ده‎ها كيلوگرم از هركدام بايد با يك مخلوط‎ كننده‎ مكانيكي با هم تركيب شوند، كاري بسيار سخت است. بسیاری از تركيب‎ها به صورت پودر یا دانه هستند و غالباً به صورت حبه هستند که حتی به صورت مکانیکی هم مخلوط نمی‎شوند. تجربه با چنین پيش مخلوط‌های نشان داده است كه اغلب کمبود منیزیم، آهن و گاهي بيشبود منگنز رخ مي‎دهد. همچنين پیش– مخلوط‎ها معمولاً فاقد امكان تغيير در فرمول محلول غذایی‎اند که در طول مراحل مختلف رشد گیاه و تحت شرايط مدت تابش در طول روز و ميزان شدت نور از اهميت زيادي برخوردار است. این توانایی برای ایجاد تغییرات فرمول محلول غذایی در بهينه‎سازي مقدار عملكرد محصول الزامي است.

میزان نیتروژن، فسفر و پتاسیم در دسترس بر روی بسته‎بندی‎های کود به صورت درصد نیتروژن (N)، فسفریک انیدرید (P2O5) و اکسید پتاسیم (K2O) آمده است. معمولاً درصد N و P و K را به تنهايي نشان نمي‎دهند، بلكه به صورت درصد مواد بالا نشان مي‎دهند به عنوان مثال نیترات پتاسیم به صورت ۴۴-۰-۱۳ یعنی ۱۳ درصد نیتروژن، ۰ درصد P2O5 و ۴۴۴ درصد K2O مي‎باشد. محلول غذايی فرمولهای محلول غذایی برای هیدروپونیک به این صورت است: نیتروژن به فرم N ، +NH4 و یا –NO3؛ فسفر به صورت P یا PO43- و نه P2O5 ؛ و پتاسیم به صورت K+ و نه K2O. بنابراين بايد N را –NO3، P2O5 به P يا PO43- و K2O به K يا برعكس در هر مورد تبديل كرد. تبديل اين مواد مي‎تواند با محاسبه مقدار هر عنصر در داخل تركيب انجام شود. جدول ۲-۳ ليست تبديلات جهت اندازه‎گيري مقدار هر عنصر در داخل تركيب و بر عكس آن را نشان مي‎دهد. اين كار با استفاده از وزن اتمی و مولكولي به اين صورت انجام می‎شود: برای تعيين ميزان N در NO3– ، عدد اتمی نیتروژن (۱۴) را بر جرم مولکولی نیترات (۶۲) تقسیم می‎‌‌کنیم. حاصل برابر است با ۲۲۶/۰ = ۶۲ ÷ ۱۴٫ در جدول ۲-۳ این ضريب تحت عنوان ضريب تبديل B به A در خط دوم آمده است. علت این موضوع این است که ما نیترات را داریم و می‎خواهیم میزان نیتروژن موجود در آن را بیابیم

x ۱
۶۲X=14 → N = NO3
۶۲ ۱۴
۴۲۹/۴ = ۱۴:۶۲ = X
این همان ضريب تبديل A به B در خط دوم جدول ۲-۳ است. فهم این روش، شما را قادر می‎سازد که عامل‎های دیگر در ترکیبات که در جدول ۲-۳ آمده است را محاسبه کنید.

اين ضرايب براي تبديل قسمتي از يك عنصر موجود در يك تركيب بر اساس وزن اتمي آن عنصر و وزن مولكولي آن تركيب مي‎باشد.
براي تبديل از يك عنصر (ستون A) به ماده تامين‎كننده آن (B) بايستي از ضريب تبديل A به B استفاده كرد. براي تعيين مقدار يك عنصر (A) موجود در يك تركيب (B)، بايستي از ضريب B به A استفاده كرد.