نحوه کاشت درختان مثمر و غیر مثمر و مبارزه با آفات آنها
سمپاشی های لازم جهت درختان مثمر و غیر مثمر بیان می گردد تا علاقه مندان به این نبات در جريان يك سری نکات فنی وزراعی قرار گرفته و موارد ضروری آنرا به کار بندند . باید متذکر شد، درخت برای رشد و نمو خود به گاز کر بنيك ، اکسیژن، مواد معدنی و آب نیاز دارد. مواد خام را درخت تبدیل به مواد قابل جذب نموده و رشد و باروری آن تضمین می گردد و این تضمین هنگامی تحقق می یابد که تمام جوانب فن مربوط به این نبات رعایت شود در غیر اینصورت باید همه ساله ضرر عدم توجه به اصول کاشت آنرا تحمل نمائیم. بطور کلی درختان بستر و محلی مناسب برای ادامه حیات خود لازم دارند که در ابتدا متذکر می گردد.
انتخاب زمین و وضع جوي
زمینی که بستر ثابت نهال است باید با دقت هر چه بیشتر به آن توجه شود. نوع درختان باید با خاك و وضع جوی هر محل متناسب باشد. مثلا پسته در نواحی گرم معتدل نتیجه مطلوب را می دهد و اراضی شنی را که قابل نفوذ اشند طالب است. یا مرکبات در مناطق نسبتا گرم و مرطوب بعمل می آید، انار و انجیر در دشت نسبتا گرم و گیلاس در مناطق کوهستانی و سردسیر رشد خوبی دارند. با این ترتیب باید از تجربه کشاورزان همجوار این امر را آموخت زیرا در کشاورزی مانند سایر علوم تجربی آزمایشات عملی مقدم بر اطلاعات علمی بوده است.باغداران حتما باید توجه نمایند که بخصوص انواع درختان میوه از نظر زیست متناسب با وضع جوی باشند، باز هم من باب مثال یادآور می شود که انگور به اشعه زیاد احتیاج دارد در صورتیکه گیلاس محتاج به اشعه کمتری است و اگر این تناسب در جهت مخالف صورت گیرد بهره گیری از درختان منتج به نتیجه نخواهد شد. سرما نیز به نوبه خود به درخت صدمه خواهد زد و حتی آنرا خشك می نماید و این خشك شدن در اثر منجمد شدن آب آزاد وحتی آب حیاتی سلول ها که فعل و انفعالات شیمیایی در داخل آن متوقف شده صورت گرفته و باعث نابودی سلول ها و در نتیجه خشك شدن درخت می شود. بنابراین چنانچه مقاومت آب حیاتی در سلول نباتی بحد مطلوب باشد درخت در مقابل سرما مقاوم تر خواهد بود. این مقاومت در اثر ذخیره نمودن مواد لازم و ضروری گیاه انجام یافته و ساختمان پروتوپلاسم را تغییر داده و مقاومت نگاهداری آب حیاتی را در آن زیاد می نماید. جنس خاك تحت الارض نیز در بقاء و سلامت نبات اثر بسزایی دارد. في المثل اگر تحت الارض دارای گچ باشد آتیه باغ را دچار نابسامانی خواهد کرد و درختان از رشد طبیعی باز خواهند ماند. یا اگر در اراضی سنگلاخ اقدام به کاشت درختان نمائیم در اثر وجود سنگ ها در عمق زمین ریشه های موئی با برخورد به سنگ ها بعلت عدم دسترسی به مواد غذایی رشدشان متوقف شده و نتیجتا به درختان صدمه وارد می گردد. ماحصل اینکه باید قبل از کاشت، زمین مناسب برای آنها انتخاب نمود و اگر اراضی مناسب نباشد باید پیش از کاشت اراضی را اصلاح نمود. همانطور که فوقا ذکر شد باید حتی المقدور از کاشت درخت در زمین های گچی که از سفیدی خاك و سنگ های آن می توان آنرا تشخیص داد اجتناب کرد. اراضی سنگلاخ را که در بالا اشاره شد باید به عمق حداقل يك متر یا بیشتر برگردان کرده و سنگ های آنرا جمع آوری و سپس اقدام به درختکاری نمود. زمین های رسی که غیر قابل نفوذ بوده و علامت مشخصه آن رنگ قرمز یا قهوه ای است، باید با اضافه نمودن ماسه نرم و کود حیوانی آنرا قابل نفوذ و سبك ساخت تا ریشه درختان بتوانند بخوبی در آن رشد نمایند. اراضی شنی رسی یا رسی شنی برای کاشت نهال مناسب است و دادن کود حیوانی به این قبیل اراضی امری است ضروری. اراضي ماسه ای را بعلت کمبود مواد غذایی باید با تأمین کود حیوانی مهیای کاشت نمود.اراضي هوموسی یا سیاه خاك نیز بستر مناسبی برای کاشت درختان می باشند. زمین هایی که دارای نمك هستند قبل از اقدام به کاشت باید با نظر کارشناسان بوسیله شستشو شیرین و سپس زهکشی نموده و آنرا قابل استفاده برای کاشت ساخت. و بالاخره برای ایجاد و احداث باغ های وسیع بمنظور در نظر گرفتن آتیه باغ بهتر است با نظر کارشناسان فن در تهیه زمین و انتخاب درختان مناسب محل اقدام به اینکار نمود. ابتدا نسبت به مسطح کردن زمین می بایستی اقدام کرد. چنانچه شیب آن زیاد باشد در اثر عوامل جوی و آبیاری قسمت بالائی زمین شسته شده و مواد غذایی آن به قسمت پائین زمین انتقال یافته و در نتیجه قسمت فوقانی باغ بستر نامطلوبی برای درختان بوده و آنها را از رشد اصلی باز خواهد داشت. و همچنین قسمت پائین در اثر خاك زياد مقداری از تنه درختان در زیر خاك فرو رفته و آنها را خفه می نماید. همیشه انهار فرعی آبیاری در این قبیل اراضی که دارای شیب هستند باید مخالف شیب باشند تا خساراتی به خاك آن وارد نشود. پس از این مرحله باید قبل از کاشت در بهار یا پائیز نسبت به انجام شخم عمیق زمین اقدام نمود و سنگ ها و علوفه را از زمین خارج ساخت. زمینی که بدین طریق تهیه شد نقشه کاشت درختان باید در روی آن پیاده شود. برای احداث باغات وسیع حتما باید بوسیله کارشناسان مر بوطه طرح آن برابر اصول صحیح تنظیم و پیاده شود. طریقه چهار گوش یا مربع و طريقه لوزی نیز معمول است که طريقه لوزی مناسبتر است زیرا در این سیستم هر درخت در يك گوشه لوزی قرار گرفته و سایه هردرخت بین درختان دیگر واقع می شود که این امر از نظر زیست نبات مهم است زیرا درختان از نور بیشتری برخوردارند. ناگفته نماند که در طريقه مربع عمليات نگهداری و مواظبت درختان را سهل تر و بهتر می توان انجام داد و فقط عیب آن اینست که درختان در مقابل یکدیگر واقع شده و سایه هر يك روی دیگری می افتد لذا شاخ و برگ درختان از نور کمتری استفاده می نمایند. پس از ترسیم خیابان ها و نقاط تعیین شده برای درختکاری باید چاله های درختان را مهیا ساخت.
