خصوصیات گیاهشناسی
منشأ کدوها از آمریکای مرکزی (از مکزیک تا پرو) است. سرخپوستان پرویی از ۸۰۰۰ سال پیش اقدام به کشت کدو خورشتی می کردند. جنس کوکوربیتا دارای گونه های گیاهی متعددی است که گونه ی C. pepo یکی از گونه های معروف این جنس می باشد. کدوئیان زراعی گیاهانی یکپایه هستند و بیشتر تاک های طویل خزنده در روی زمین و عادت رشدی خزنده دارند مگر وقتی داربست شوند. ارقام معینی از کدو خورشتی نیز وجود دارند که دارای میانگره های کوتاه بوده و عادت به رشد بوته ای و درختچه ای دارند ریشه های اصلی به طور عمیق یا متوسط ریشه دوانی می کنند، سیستم ریشه ای به طور افقی گسترش می یابد، اگرچه کم عمق است. گل ها زرد روشن و به طور انفرادی در محورهای برگ حمل می شوند و به ندرت بیشتر از یک روز باز می مانند. ساقه ی این کدو گوشه دار و دارای شیارهای طولانی است. برگ ها تقریباً سخت و گاهگاهی همراه با لکه هایی به رنگ های متنوع دیده می شود. کرک های روی دمبرگ ها در این نوع تیز و اغلب برنده است. میوه این گیاه اغلب به رنگ سبز تیره یا سبز روشن است که در اغلب ارقام همراه با لکه های سفید مشاهده می شود. متوسط طول میوه ۳۰ سانتیمتر و به عرض ۱۲ سانتیمتر است. گیاه به طور متوسط، ۵ تا ۶ میوه تولید می کند که وزن هر میوه حدود ۱۰۰ تا ۲۰۰ گرم است
شرایط محیط رشد
بیشتر کدوئیان زراعی برای رشد در دماهای از ۱۸ تا ۳۰ درجه سانتیگراد سازگار شده اند و کمتر در دماهای پایینتر رشد می کنند و با یخبندان خسارت می بینند و از بین می روند. بذر کدو در دمای ۱۲ درجه سانتیگراد شروع به جوانه زدن کرده ولی دمای اپتیمم برای جوانه زنی ۳۳ تا ۳۴ درجه سانتیگراد است. رشد گرده در کدوها در دمای ۸ تا ۱۰ درجه سانتیگراد آغاز می شود، به عبارت دیگر، تلقیح این گیاهان برخلاف خیار (۱۴ تا ۱۵ درجه سانتیگراد) و طالبی (۱۸ درجه سانتیگراد) در دمای پایین نیز انجام می گیرد. طول دوره رویش نسبت به انواع مختلف آن متفاوت بوده و بین ۱۰۰ تا ۱۵۰ روز است.
مناطق آفتابی و زمین های مرطوب برای کاشت این گیاه بسیار مناسب است (سطح آب زیرزمینی بیش از ۷۵ سانتیمتر). باید توجه داشت که این گیاه در مقایسه با سایر سبزی ها، بیش از اندازه نسبت به وزش باد حساس است. از این نظر کشت توأم با ذرت شیرین توصیه می شود.
زمین های نیمه سنگین و دارای هوموس کافی برای کشت این گیاه مناسب است. خاک های حاصلخیز یا زهکشی خوب با دامنه ای از پی اچ ۶٫۵ تا ۷٫۵ بهترین وضعیت برای رشد و باردهی خوب هستند. به علت نیازهای رطوبتی بالای این محصولات، خاک هایی با ظرفیت نگهداری آب بالا و رطوبت ذخیره شده مناسب، بازده محصولات بالایی دارند.
ارزش غذایی
کدوها از نظر ارزش غذایی حدواسط بین خیار و هندوانه هستند. در ۱۰۰ گرم ماده تازه آن حدود ۹۰ تا ۹۳ درصد آب و ۷ تا ۱۰ درصد ماده خشک وجود دارد. حدود ۶ درصد ماده خشک را قندهای مختلف تشکیل می دهد و بقیه پروتئین، چربی و سایر مواد است. میزان کالری در این گیاهان بین ۸۰ تا ۱۵۰ کیلوژول است. بذر کدو دارای مقادیر زیادی چربی است. در برخی موارد به بیش از ۵۰ درصد نیز می رسد. اسیدهای چرب بیشتر از انواع لینول، پالمتین و استارین هستند. املاح معدنی کدوها بسیار کم است.
کاشت
آماده کردن زمین برای این گیاهان، کاملاً شبیه تهیه زمین خیار است. بذرها عموماً در عمق ۲ سانتیمتری در خاک های سنگین و عمق ۵ سانتیمتر در خاک های شنی کاشته می شوند. دمای خاک باید حداقل بالای ۱۵ درجه سانتیگراد برای جوانه زنی باشد. رویش در ۳۰ تا ۳۵ درجه در یک هفته اتفاق می افتد.
بذرپاشی مستقیم را می توان در زمین اصلی بعد از رفع خطر سرمای بهاره، در اواسط تا اواخر اردیبهشت ماه آغاز کرد و یا اینکه بذر را ابتدا در خزانه پرورش داد و سپس نشای آن را در زمین اصلی منتقل کرد. برای این کار تعداد ۲ تا ۳ بذر را در گلدان های توربی و یا کاغذی در عمق ۲ تا ۳ سانتیمتری قرار می دهند. دمای لازم خزانه برای برای پرورش این گیاه، ۱۸ درجه در روز و ۱۴ درجه سانتیگراد در شب است. نشاها پس از مدت حدود ۳ هفته آماده انتقال خواهد بود.
