درخت زیتون
این درخت در نواحی معتدل که زمستان ملایم دارند می روید . در بعضی از نقاط شمالی ایران نیز کشت این درخت متداول است. این نبات از آفات شدید و سرمای زیاد آسیب می بیند. درخت زیتون عادت به اکثر خاک ها دارد و خاک بیش از حد مرطوب را طالب نیست. تکثیر آن بوسیله پاجوش، خواباندن، قلمه، بذر و پیوند صورت می گیرد. پایه از کاشت بذر درختان وحشی زیتون تهیه می شود که بعدا روی آن پیوند های مناسبی زده می شود برای تکثیر آن باید هسته را که قشری روغنی روی آن را فرا گرفته و مانع دخول آب در مغز هسته می گردد شسته تا روغن آن برطرف گردد. هسته ها را پس از تمیز نمودن در حفره هائی کاشته و روی آنرا با ماسه و کود حیوانی می پوشانند. قلمه هایی که برای تکثیر این نبات انتخاب می گردند باید تقريبا به ضخامت حدود 4 سانتی متر باشند و طول آنها را حدود ۱۳۰ سانتی متر می گیرند و در گودال های عمیقی که قبلا تهیه شده می کارند. انواع پیوند که برای زیتون مناسب است شکافی و شکمی می باشند . هرس این درخت بیشتر برای حذف شاخه های خشك و زائد و تا اندازه ای تنظیم میوه آن صورت می گیرد.
