سبزی های ریشه ای
سبزی های ریشه ای گیاهانی هستند که دارای ریشه های متورم و ضخیم و یا غده هائی بوده و این قسمت زیرزمینی مورد استفاده قرار می گیرد .این نباتات به خانواده های مختلف گیاهانی تعلق دارند که ما در زیر به بیان نام آنها می پردازیم.
1- خانواده چغندري ها یا کنه پودیاسه Chnpodiacees – در این خانواده فقط چغندرسالادی بتاوولگاريس رقم اسکولنتا Beta vulgaris var. Esculenta مورد استفاده قرار می گیرد.
2- خانواده چتری ها یا اومبليفر Ombelliferes – هويج، جعفری ریشه ای یا پانه کرفس ریشه ای (قمری) متعلق به این خانواده می باشند.
3- خانواده چلیپائیان یا کروسیفر Cruciferes – در این دسته ، گیاهانی که ریشه آنها مورد استفاده قرار می گیرند عبارتند از انواع شلغم، ترب سیاه ، تربچه وترب اسبی .
4- خانواده کلاپرک ها یا کومپوزه – ریشه سالسیفی Salssifis سکورسونر Scorsonere – سالسيفی اسپانیولی و ساقه غده ای شکل سیب زمینی ترشی در تغذیه انسان مصرف می شوند.
5- خانواده نعنائي ها یا لابيه Labiees – غده های ساقه ای گیاهی بنام کروسن ژاپن Crosne du Japon که نام علمی آن ستاکیس توبریفرا Stachys tuberifera می باشد مورد کاشت و تغذیه قرار می گیرد .اغلب گیاهانی که ریشه آنها در تغذیه انسان و يا دام ها مصرف می شود محصول فصل خنک و نواحی معتدل سرد می باشند و طالب خاك سبک و پوك هستند.درنواحی معتدل گرم و گرم باید این گیاهان را در پائیز و یا زمستان کاشت و انواعی از این دسته از گیاهان که دارای دوره زندگانی کوتاه هستند مانند شلغم و تربچه در بهار و پائیز نیز رشد کافی کرده محصول رضایت بخش می دهند زیرا در تابستان ریشه این نباتات خیلی زود خشبی شده نامرغوب و یا به کلی غیر قابل استفاده می گردند .ریشه گیاهان ریشه ای مقاومت زیاد نسبت بسرما از خود نشان می دهند و به این دلیل می توان آنها را تا اواخر پائیز و اوایل زمستان قبل از اینکه زمین یخ ببندد در خاك باقی گذارد و نگاهداری کرد .
