کاشت گوجه فرنگی در محل اصلی
موقع کاشت نهال گوجه فرنگی در نواحی معتدل سرد مانند کرج ونقاط مشابه آن در بهار پس از برطرف شدن خطر سرمای بهاره می باشد یعنی از نیمه دوم اردیبهشت تا آخر خرداد .گوجه فرنگی را به دو طریق می توان کاشت یکی کاشت بذر مستقیما در محل اصلی و دیگری کاشت نشا .درطريقه اول پس از آنکه زمین آماده شد بذر گوجه فرنگی را روی خطوطی که فاصله آنها از یکدیگر 120 تا 150 سانتیمتر است خیلی نزدیک هم می کارند و پس از آنکه بذر سبز شد و نهال دارای سه یا چهار پر کی گرديد خطوط کاشت را به قسمی تنک می کنند که فاصله بين بوته ها روی هر خط نسبت به نوع گوجه فرنگی کاشته شده بین ۵۰ تا 75 سانتیمتر باشد.درطريقه دوم یعنی کاشت نشا در محل اصلی پس از تهیه و تسطیح زمین در اسفند و یا اوایل فروردین ماه نهرهائی بموازات یکدیگر و فاصله 145 تا 175 سانتیمتر (از وسط هر نهر تا وسط نهر مجاور) حفر می کنند. عرض هرنهر 50 سانتیمتر می باشد ودر دو طرف این نهر بفاصله 50 تا 75 سانتیمتر از یکدیگر نهال های جوان را می کارند . اگر زمین خشک باشد بهتر است فورا پس از کاشت با وسیله دستی مانند آب پاش بدون سر آبپاش پای بوته های تازه کاشته شده مقداری آب بریزند و پس از خاتمه عمل کاشت فوراً بوسيله نهرهای حفر شده مزرعه را آبیاری کنند تا نهال دراثر خشکی خاك لطمه نبیند و رکودی در نمو آن حاصل نشود.پس از آنکه بوته گوجه فرنگی در محل اصلی گرفت و نمو کرد و طول آن به40 تا 50 سانتیمتر رسید آنرا می توان به دو طریق هدایت کرد یکی آنکه بوته ها را بحال خود گذارد تا روی پشته های بین دو نهر بخزد و رشد کند و دیگری آنکه هر بوته را بقیمی که بفاصله ده سانتی متر از پای بوته در زمین فرو کرده اند ببندند .ممکن است بجای تیم انفرادی برای هر بوته از سیم کشی که بموازات خط کشت بوته ها یعنی موازی با نهرهای آبیاری و فاصله ده سانتیمتر از نهر قرار دارد استفاده کرد .برای تهیه سیم کشی بفواصل ۲ تا ۳ متر از یکدیگر تیم های قوی بارتفاع ۲ متر به نحوی که 5/1 متر آن از خاك بيرون باشد در زمین قرار می دهند و این قوها را بوسيله 4 یا 5 رشته سیم به یکدیگر متصل می کنند و بتدریج که بوته گوجه فرنگی رشد می کند شاخه های آنرا به سیم ها و یا قيم انفرادی می بندند.
