پشته بندی در ایران

صیفی کاران ایرانی معتقد هستند که نهري که پشته ها را از یکدیگر جدا می کند باید عمیق وعریض باشد . برای تهیه و حفر نهرها از نهر کن و یا بیل استفاده می کنند و نهرهایی بعمق 50 و گاهی 75 سانتیمتر حفر کرده و خاك کف نهر را در کنار پشته ها که اقلا 4 متر عرض دارند می ریزند.در ایران برای خربوزه کاری اول سطح مزرعه را بوسیله نهرهائی که ما آنرا شاه نهر درجه ۲ می نامیم به قطعاتی که عرض هر کدام ۲۰ تا ۳۰ متر است تقسیم می کنند . در داخل این قطعات نیز نهرهایی عمود بر شاه نهر درجه ۲ حفر می کنند که ما آنها را شاه نهر درجه 3 می نامیم. فاصله بین شاه نهرهای درجه 3 از 50 تا ۱۰۰ متر نسبت به نوع زمین تفاوت می کند. بدین ترتیب سطح مزرعه به قطعاتی که عرض آنها ۲۰ تا ۳۰ متر و طول آنها 50 تا ۱۰۰ متر است تقسیم می شود . پس از حفر این نهرها در داخل هر قطعه نهرهایی که بوته خربوزه در کنار آنها کاشته خواهد شد حفر می کنند. طول این نهرها در عرض زمین قراردارد یعنی از یک شاه نهر درجه ۲ شروع می شود و بطرف شاه نهر شماره ۲ مجاور امتداد می یابد بدون اینکه این نهررا قطع کند.فاصله انتهای این نهر با شاه نهر شماره ۲ مجاور درحدود ۲ متر می باشد. این نهرهائیکه بذر در کنار آنها کاشته می شود ما نهر کاشت نامیده ایم.تعداد نهرهای کاشت در هر قطعه زیاد است یعنی فاصله دو نهر مجاور و موازی یکدیگر ازمیان نهر تا میان نهر دیگر 5 متر می باشد بنابراین تعداد نهرهای کاشت در هر قطعه بین ۱۰ و۲۰ نهر خواهد بود. فاصله بين نهرهای کاشت اول پشته است که بوته خربوزه و یا هندوانه روی آن قرار گرفته و نمو می کند . بغیراز نهر کاشت اول که به شاه نهر شماره ۲ متصل است بقیه نهرهای کاشت با شاه نهر نامبرده ارتباطی ندارند ولی انتهای هریک از آنها به ابتدای نهر کاشت بعدی مربوط می شود به نحوی که آبی که از شاه نهر وارد نهر کاشت اول شد تا آخرين نهر کاشت جریان می یابد و بدین ترتیب تمام قطعه آبیاری می شود .این طرز پشته بندی و حفر نهر عمیق جز هدر دادن مقدار زیادی آب نتیجه دیگری ندارد مخصوصا در اراضی شنی که بهترین نوع زمین برای تولید خربوزه می باشد. معمولا بذر این گیاهان را کنار پشته و بالای خط آب می کارند بنابراین باید نهر از آب پرشود تا رطوبت به ریشه گیاه مخصوصا در اوایل دوره زندگانی آن برسد و در این مدت یعنی تا موقعی که نهر پرشود مقدار زیادی آب در زمین شنی نفوذ کرده و از دسترس گیاه خارج می شود . زیان مالی این طرز کاشت خربوزه در مزارعی که بوسیله آب چاه مشروب می شود خیلی زیاد است زیرا آب با بهای خیلی گران تهیه می شود .درهرصورت به هر نحو که پشته ها را برای کاشت خربوزه یا هندوانه تهیه کنند پس از آنکه زمین آماده شد قبل از کاشت بذر نهر ها را از آب پر می کنند تا اینکه مقداری رطوبت درخاك ذخیره شود و هم آنکه حدیکه آب درموقع آبیاری درنهر به آن می رسد تعیین گردد . پس از آنکه رطوبت زائد درنهر تبخیر شد در کنار پشته و بالای خط آب بفاصله 50 سانتیمتر بذر خیس کرده خربوزه و یاطالبی و یا هندوانه را روی خاك نمدار می کارند . بقية عمليات زراعتی و مراقبت های لازم از قبیل سله شکنی قبل از سبزشدن بذر و تنکی کردن بوته ها عینا شبیه کاشت دیم است