“گوجه فرنگی کشمشی” یکی از انواع گوجه فرنگی های وحشی است که بومی اکوادور و پرو می باشد اما در نواحی دیگر مانند جزایر گالاپاگوس نیز به صورت بومی در آمده است. این گیاه میوه های کوچک و خوراکی تولید می کند که در باغچه ها مانند سایر گونه های گوجه فرنگی کشت می شود. اما به دلیل وحشی بودن آن نسبت به گونه های اهلی مانند Solanum lycopersicum کمتر مورد کشت و کار قرار می گیرد. ژنوم این گیاهان اخیراً توالی یابی شده است. این گونه های گوجه فرنگی با گونه های اهلی تلاقی شده و هیبرید تشکیل می دهند. به طوری واریته های یکساله، دوساله و چندساله از آنها به وجود آمده است. گوجه کشمشی یکی از گونه های مهم گوجه در عملیات های اصلاحی است. این گیاه ارتباط خویشاوندی نزدیکی با گوجه های معمولی دارد. و توانایی انجام گرده افشانی آزاد با آنها را داشته که در نتیجه می توان واریته های مقاوم به برخی از بیماری های را تولید نمود. یا گیاهانی متفاوت از نظر شکل و اندازه ی میوه ها به وجود آورد.
گوجه کشمشی یکی از گیاهان علفی از خانواده ی Solanaceae می باشد. این گیاهان معمولاً از ۱٫۲ متر تا ۱٫۵ متر ارتفاع می توانند رشد کنند. میوه های آنها کوچک، خوشه ای، شیرین و به رنگ قرمز می باشند. این میوه ها در طول دوره ی طولانی در اواسط تابستان می رسند. برگ ها مرکب و متناوب هستند. برگ ها و ساقه ها پوشیده از کرک های ریزی می باشند. در اثر لمس کردن و یا وارد کردن کوچکترین ضربه به این سلول ها، مایع سبز روشن چسبیده از آن تراوش می شود که در مجاورت هوا خشک شده و بوی مخصوص این گیاه در فضا می پیچد. گل ها به صورت خوشه ای، مانند خوشه های انگور تشکیل می شوند. میوه ی این گیاه از نوع سته است. میوه های نارس به رنگ سبز و میوه های رسیده به رنگ قرمز یا نارنجی مشاهده می شوند. در طول بلوغ میوه، کلروفیل که رنگ سبز میوه را به وجود می آورد، جایش را به لیکوپن می دهد. در گوجه هی قرمز حدود ۸۵ درصد لیکوپن و مابقی کاروتن و تنها مقدار کمی گزانتوفیل وجود دارد.
این گیاه مخصوص نواحی گرمسیری است. به خاک هایی با بافت سبک تا متوسط و حاصلخیز نیاز دارد تا حداکثر مقدار محصول را تولید کند. همچنین خاک باید دارای زهکش کماسب نیز باشد. نهال های بذری به نور کافی نیاز دارند. عدم وجود نور مناسب و کافی یکی از از دلایل اصلی از بین رفتن نهال های بذری این گیاهان می باشد. خاک بستر کشت آنها باید دارای مقدار کمی کود آلی کمپوست نیز باشد. آبیاری این گیاهان نیز باید به طور منظم و مناسب صورت گیرد. معمولاً گوجه فرنگی ها در مبدأ خود یک محصول فصل گرم محسوب می شوند و برای عملکرد بیشتر به یک دوره طولانی گرما نیاز دارند. نور و دما بلافاصله پس از ظاهر شدن کوتیلدون ها می تواند تأثیر زیادی در دوره زایشی داشته باشد. همچنین این دو عامل (نور و دما) تأثیر زیادی نیز روی تعداد برگ ها و تعداد گل ها دارند.
تکثیر این گیاهان از طریق کشت بذرهای آنها صورت می گیرد. بذرها را به صورت سطحی کشت می کنند یا به وسیله ی لایه ی نازکی از شن می پوشانند. پس از کشت بذرها نباید اجازه داد که خاک خشک شود. بذرهای این گونه های گیاهی وحشی پس از جوانه زنی به کندی رشد می کنند و همچنین به صورت نامنظم سبز می شوند. برخلاف دیگر گونه های گوجه فرنگی، در این گونه ها برای سبز شدن بذرها و رشد اولیه گیاهچه به چند ماه زمان نیاز است. پس از سبز شدن بذرها و ظهور اولین برگ ها باید گیاهچه های حاصل را بلافاصله به محل های آفتابی نظیر پنجره های رو به جنوب منتقل نمود. عدم وجود نور کافی یکی از دلایل اصلی از بین رفتن نهال های بذری جوان می باشد.
