ژنتیک خیار

تمام انواع خیار دارای هفت جفت کروموزوم می باشند یعنی14 = 2n . بهادری Bahadouri و بوز Bose اظهار نظر کرده اند که این هفت جفت کروموزوم بیوالان به سه دسته تقسیم می شوند که دو دسته آنها دارای سه جفت کروموزوم بيوالان و سومی دارای یک جفت کروموزوم بيوالان می باشد .راجع به خیار تتراپلوئید که بوسیله کولشیسین Colchicine بدست می اید نیز مطالعاتی شده است ولی من حیث المجموع از نظر اقتصادی این تتراپلوئيدها دارای اهمیت نیستند چه حاصلخیزی ابن انواع خیلی کم است.شيفربس Shifriss در1942 و بعدا هارت مر Hartmair در 1943 بوسیله اثر کلشیسین روی نهال خیلی جوان خیار موفقیت زیادتری حاصل کرد و نهال های قوی تری بدست آورد .این تیراپلوئيدها دارای بوته قوی تر ورشد زیادتر و برگ های کوتاه تر ولی پهن تر و ازحیث رنگ سبز تیره تر ازتهال دیپلوئید معمولی می باشند. علاوه براین تلخی طعم این میوه که دربعضی خیارهای معمولی یعنی دیپلوئید مشاهده میشود درتتراپلوئیدهای حاصله مشاهده نمی گردد.حدود اکولوژیکی انواع تتراپلوئید نیز محدودتر از حدود اکولوژیکی انواع دیپلوئید می باشد یعنی در آب و هوا انواع مختلف خاك نميتوان کاشت بلکه این انواع درنوع مشخصی از این عوامل می توانند زندگانی کنند و بهمین دلیل انواع تتراپلوئید از نظر اصلاح نوع خیار مورد توجه قرارنگرفته اند.در بوته خيار پایه های هاپلوئيد Haploid یا مونوپلوئيد Monoploid يعنی پایه هایی که سلول های آن فقط دارای ۶ فرد کروموزوم هستند نیز مشاهده می شوند ولی تعداد آنها بسیار کم است. آلدر با روش مخصوصی که بعدا خواهیم دید توانست درمدت ۲ سال فقط ۱۳ پایه هاپلوئید تهیه نمايد.شناسائیی افراد هاپلوئيد از نظر اصلاح بذر خیار بسیار مهم است مخصوصا اگر موفق شوند به وسائل مختلف از پایه های مونوپلوئید افراد دیپلوئید تهیه کنند زیرا در اینصورت تمام افراد دیپاوئید حاصله هوموزیگوت Homozygote خواهند بود و در نسل های بعد درصورتیکه برای تلقیح گل های ماده کرده از خارج نرسد تمام افراد یکنواخت وخالص خواهند بود.برای تشخیص وجدا کردن بذرها پلوئید از بذرهای دیپلوئید در سال 1958 الدر Aalders روش زیر را بکار برد.بذر خیار را در ظرفی پر از آب خالص قرار داد آنهائی که معمولی یعنی دیپلوئید بودند در ته ظرف آب فرو رفتند از بذوری که درسطح آب شناور ماندند تخمه های ها پلوئید را باین طريق جدا کرد که نطفه (آمبريون) داخل بذر را جدا کرده مورد آزمایش و اندازه گیری قرارداد.بنا بر آزمایش های دانشمند نامبرده آمبريون هائی که طول آنها بين 4 و6 میلیمتر باشد تمام هاپلوئید هستند و آنهایی که ولشان کمتر از 4 میلیمتر و یا بیشتر از ۲ میلیمتر باشد تمام دیپلوئید می باشند.پس از جدا کردن امبريون هاپلوئید آنها را با روش مخصوص پرورش آمبريون سبز کرده و نهال کوچک جوان را فورا درخاك می كارد. پایه های هاپلوئید از هر حيث شبیه انواع دیپلوئید هستند با این تفاوت که بوته های هاپلوئید کاملا عقیم می باشند و پرچم ها قبل از بازشدن گل از بین می روند.آلدر سعی کرد که بوسیله کلشیسین و این پایه های هاپلوئید افراد دیپلوئيد بدست آورد ولی موفقیتی حاصل نکرد موضوع پیدا کردن دیپلوئید از پایه هاپلوئيد موضوعی است که باید تعقیب شود تا شاید به نتیجه برسد زیرا همانطور که در بالا ذکر شد داشتن دیپلوئيد هوموزيگوت برای اصلاح بذر خیار چه از نظر شكل وطعم ومشخصات خارجی و چه از نظر پیدا کردن نژاد های مقاوم به بیماری های مختلف فوق العاده مهم است.