تهیه زمین و کاشت خیار

تهیه زمین خیار

مزرعه خیار را باید در پائیز شخم کرد. دراغلب نقاط پس از شخم پائیز مقدار کافی کود دامی روی زمین پخش کرده و در اواخر پائیز با دیسک زدن مکرر (اقلا سه مرتبه) مخلوط کود دامی و کود شیمیایی را با خاك مخلوط می کنند.اصل مهم در تهیه زمین جالیز خیار، نرم بودن خاك است یعنی بوسيله ديسک و هرس زدن مکرر باید این منظور عملی شود .پس از آنکه باين ترتيب زمين تهیه و آماده شد در نقاطيکه ممکن است خیار را بطور دیم کاشت با دستگاه هایی که بیشتر به خط کش کشاورزی شبیه است خطوط کاشت را تعیین می کنند و بعد با دست و یا بوسیله بذرپاش تخمه خیار را در زمین مسطح مي كارند. بذرسطح هموار مزرعه را با حفر نهرهایی موازی یکدیگر بعرض 35 تا 45 سانتیمتر وبفاصله کمتر از وسط هر نهر تاوسط نهر مجاور به نهر و پشته تبدیل می کنند. جهت نهرها باید عمود به جهت خط شيب زمین باشد. درایران بجای آنکه یک نهر طویل درتمام درازای مزرعه حفر کنند سطح مزرعه را به قطعات کوچک تقسیم کرده و نهرها را بشكل غلام گردشی حفر می کنند .در زمین های شنی که بهترین خاك برای کاشت خیار می باشد نباید طول نهر از 50 متر تجاوز کند ولی در زمین های رس وشنی که برای محصول پاییزه مورد استفاده قرار می گیرد می توان از نهرهائي بطول 70 و گاهی 100 متر نیز استفاده کرد

کاشت

پس از آنکه زمین تهیه شد و نهربندی آن تکمیل گردید در موقع کاشت بذر قبلا مزرعه را آبیاری می کنند یعنی نهرها را مملو از آب کرده و پس از آنکه آب درنهر فرو رفت و زمین برای عملیات مختلف کشاورزی حاضر گردید. بذر خیار را که شب قبل در آب خیسانده اند یکی دو سانتیمتر بالای حد آب در نهر کنار پشته می کارند.برای کاشت بذر خیار حفره هائی به عمق تقریبی 5 سانتیمتر و به فاصله 35 تا 40 سانتیمتر از یکدیگر در کنار نهر در محلی که ذکرشد ایجاد کرده و 3 یا 4 دانه بذر خیار را درته این حفره ها قرار می دهند و روی آنرا با خاك نرم و مرطوب پشته با ته نهر می پوشانند.بذر خیار برای سبز شدن به حداقل 11 درجه حرارت احتیاج دارد ولی اگر گرمای خاك كمتر از این مقدار بود بذر در خاك سالم مانده و پس از آنکه درجه حرارت خاك به ۱۱ درجه و یا بیشتر رسید شروع به جوانه زدن یعنی سبز شدن می کند تا ۳۳ درجه حرارت هر قدر گرما بیشتر شود به همان نسبت بذور زودتر سبز می شوند و تعداد نهال های حاصله بیشتر خواهد بود و بذوری که با حرارت بیشتر سبز می شوند نهال قوی تر توليد می کنند. بنا بر آنچه گفته شد موقع کاشت خیار زمانی است که خاك مزرعه اندازه کافی گرم شده باشد یعنی از 15 اردیبهشت به بعد.اغلب اتفاق می افتد که در فصل بهار باران مکرر ببارد در اینصورت سطح خاك سله می بندد و مانع خروج نهال از خاك می شود لذا لازم است که پس از هردفعه بارندگی به مزرعه خيار که هنوز سبز نشده است سرکشی کرد و در محل کاشت بذر سله خاك را شکست. یعنی خاك روی بذر را نرم کرد در غیر اینصورت نهال ازخاك خارج نمی شود و با سبز شدن بذر نامرتب بوده و باید مجددا بذر کاری کرد.پس از آنکه بذر سبزشد ونهال دارای دو برگ حقیقی (غیراز برگ های اولیه با کوتیلدون) گردید اقدام به تنک کردن می کنند یعنی از ۳ یا 4 نهالي كه سبز شده فقط یک یا دودانه را نگاه داشته بقیه را حذف می کنند . در موقع حذف نهال های زاید باید دقت فراوان نمود که ریشه نهالي که باقی می ماند. تکان نخورد برای این منظور این گیاهان زائد را با ناخن از سطح خاك قطع می کنند. هیچگاه نباید برای تنک کردن خط کاشت بوته های زائد را از ریشه کند.در بعضی ازممالک مخصوصا برای تهیه خیار پیش رس در نقاط نسبتا سرد بذر خیار را در گلخانه یا زیر شاسی روی کوش گرم بشکل خزانه می کارند و بعدا در نسل مساعد نهال را در هوای آزاد به محل اصلی منتقل می کنند.بوته خيار به تغيير مكان خیلی حساس است یعنی قدرت تولید ریشه فرعی دراین گیاه بسیار کم است و در موقع تغییر محل اگر ریشه اصلی جزئی صدمه ببیند آن نهال خشک می شود بنابراین در موقع تغییر محل بوته خیار از خزانه به محل اصلی باید دقت زیاد کرد . معمولا پس از آنکه بذر سبز شد ولی قبل از پیدایش برگ های حقیقی نهال را با مقداری خاك اطراف ریشه از خزانه اول درآورده و در خزانه دوم زیر شاسی می کارند . دراین دوره از زندگانی بوته خیار ریشه خیلی کمتر لطمه میخورد و خشک می شود . بهترین روش اینست که بذر یا نهال خیلی جوان را در گلدان های کوچکی بطور انفرادی کاشته گلدان را در گلخانه گرم یا زیر شاسی روی کوش کرم قراردهند و در موقع کاشت در محل اصلی یعنی در مزرعه بوته خیار را با تمام خاکی که در اطراف ریشه دارد در زمین قرار دهند.برای اینکه خاك اطراف ریشه در موقع خارج کردن نهال از گلدان از دور ریشه جدا نشود لازم است که خالك گلدان قدری چسبنده باشد برای این منظور باید مقداری خاك رس به خاك گلدان اضافه کنند و یا آنکه بذر را در گلدان توربی و یا در گلدان های کوچکی گلی خام که از خاك رس وتپاله تازه گاو ساخته شده بکارند که دراین صورت درموقع کاشت در محل اصلی احتیاجی به خارج کردن نهال از گلدان نیست و بوته را می توانند با همان گلدان درخاك مزرعه قرار دهند. در اثر آبیاری بعدی این گلدان خیس خورده با خاك مزرعه مخلوط می شود و مانعی برای رشد و نمو ریشه نخواهد بود .